Συνομιλία καταδίκων
Τρεις κατάδικοι, κρεμασμένοι σε τρεις σταυρούς μπηγμένους σε τόπο βραχώδη, έξω από τα Ιεροσόλυμα, στον Γολγοθά, που σήμαινε κρανίου τόπος.
Στη μέση κρέμεται ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριος και Διδάσκαλος. Τρία χρόνια δίδαξε, θεράπευσε αναρίθμητους αρρώστους, ανάστησε νεκρούς. Φανέρωσε τις άδικες διατάξεις των Γραμματέων και των Φαρισαίων, που βάραιναν τις ψυχές και τις ζωές των ανθρώπων. Ο μεγάλος φθόνος τους και η μεσολάβηση του προδότη μαθητή οδήγησε στη σύλληψη και στην καταδίκη του Κυρίου από τον Ρωμαίο Ηγεμόνα, τον Πιλάτο, άνθρωπο ανίκανο να υπερασπιστεί το δίκαιο, παρόλο που το έβλεπε. Μόνο πάνω στο Σταυρό Του έγραψε Ελληνικά, Ρωμαικά και Εβραικά: «Ιησούς ο Ναζωραίος, ο Βασιλεύς των Ιουδαίων», αναγνωρίζοντας ότι κάτι πολύ σημαντικό ήταν εκείνος ο αθώος κατάδικος.
Κάτω από τον Σταυρό Του, άρχοντες, στρατιώτες και λαός περιγελούν, κουνώντας τα κεφάλια τους και λέγοντας: Ουά, άλλους έσωσε, ας σώσει τώρα και τον εαυτό Του, εάν είναι αυτός ο εκλεκτός του Θεού. Σκέκονται από κάτω και οι πιο στενά δικοί Του, η Παναγία Μητέρα Του, ο αγαπημένος μαθητής Του Ιωάννης. Πονούν, και θρηνούν.
Δεξιά και αριστερά κρέμονται δυό κακούργοι. Ο κρεμασμένος στα αριστερά χλευάζει.
–Αν είσαι ο Χριστός, σώσε τον εαυτό σου, σώσε κι εμάς.
Αυτή την ώρα τη δραματική τριών ανθρώπων που πεθαίνουν μαρτυρικά, διαδραματίζεται μια συνομιλία καταδίκων, αδίκων και δικαίου, συγκλονιστική. Ο δεξιά κρεμάμενος κακούργος απαντάει στον πρώτο:
–Ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι εσύ; Εμείς δίκαια, αντίστοιχα με όσα κάναμε πάσχουμε. Αυτός όμως δεν έκανε τίποτε άδικο.
Ληστής, κακούργος, και αποδεικνύεται σοφός. Πως μέσα στους φρικτούς του πόνους κατάλαβε ποιος είναι Αυτός που πάσχει όμοια δίπλα του; Πως μετανιώνει, πως φτάνει να αναγνωρίσει ποιος είναι ο ίδιος και τι έκανε, πως αποδέχεται την τιμωρία;
Ύστερα η αυτογνωσία τον εξυψώνει στη Θεογνωσία. Διαμαρτύρεται στις ύβρεις του συγκαταδίκου του κακούργου, υπερασπίζεται τον δίκαιο, που πεθαίνει μαζί τους, αλλά αυτός ο ληστής τον βλέπει Βασιλιά αθάνατο. Καταλαβαίνει ότι Αυτός είναι ο,τι αναζητάει την τελευταία ώρα της ζωής του η ψυχή του, το θείο έλεος. Και φτάνει να παρακαλεί:
–Κύριε, θυμήσου με, όταν θα έρθεις με τη δόξα και τη δύναμη της βασιλείας σου.
Τότε ακούγεται στον Γολγοθά θριαμβική η απάντηση από το στόμα του πάσχοντος Θεού:
–Αληθινά σε βεβαιώνω ότι από σήμερα, αυτή την ώρα, θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο.
Ένας κατάδικος πεθαίνει με τη βεβαιότητα εισόδου του σε άλλη ζωή και άλλο κόσμο. Υπόδουλος στον παρόντα κόσμο, κερδίζει με τη μετάνοια και την ικεσία του ζωή ελεύθερη, ουράνια, με ο,τι υπέροχο γνώρισε πεθαίνοντας στον σταυρό∙ τον Κύριο και Θεό του.
Όταν ο Ιησούς Χριστός πεθαίνει, το έργο Του φαίνεται τελειωμένο άδοξα. Στο πρόσωπο του ληστή φανερώνεται η εκπλήρωση του θείου σχεδίου, η σωτηρία του ανθρώπου.
Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, δίδαξε την αλήθεια, διώχθηκε, σταυρώθηκε, πέθανε, τάφηκε και αναστήθηκε, για να συναναστήσει, να σώσει τον άνθρωπο.
Γ.
Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Απρίλιος 2025
