"Μέσα μου κάτι ξαναζεί/ που μεγαλώσαμε μαζί/ και το ‘χα λησμονήσει./ Σ’ ευχαριστώ, Χριστέ, πολύ/ που βάζεις μιαν ανατολή/ μετά από κάθε δύση".