Μας συγκλονίσατε, αγαπητοί μας νέοι της Μακεδονίας μας, ένδοξα βλαστάρια από το ηρωικό Νέο Σούλι Σερρών, εκείνο το πρωινό του Οκτωβρίου πριν ένα χρόνο ακριβώς, με την εμπνευσή σας που είχατε να γιορτάσετε το ≪ΟΧΙ≫ του ’40 κάνοντας παρέλαση μόνοι σας.
Ντυμένοι με την επίσημη ολοκάθαρη στολή σας· με τον σημαιοφόρο μπροστά να κρατά τη γαλανόλευκη κυματίζουσα σημαία· και με το συνοδευτικό τύμπανο, που κρατώντας το άλλος συμμαθητής σας και παίζοντας εθνικά εμβατήρια, να κάνει τους βηματισμούς σας έντονα πατριωτικούς.
Τι θέαμα ήταν αυτό! Σας καμαρώσαμε χιλιάδες τηλεθεατών Ελλήνων και ξένων. Μας μεταδώσατε γνήσιο εθνικό παλμό, γιόμισαν τα μάτια μας δάκρυα. Σας αγαπήσαμε σαν δικά μας παιδιά και δοξάσαμε τον Θεό, γιατί στη χιλιοματοβαμμένη ένδοξη Πατρίδα μας ζει το πνεύμα των αγνών ηρώων-προγόνων της φυλής μας.
Πριν ξεκινήσετε την παρέλασή σας –που χειροκροτήθηκε πανελλήνια ως πράξη υγιούς πατριωτισμού– περάσατε ένας ένας μπροστά από το μνημείο των ηρώων στην πλατεία σας.
Σταθήκατε εκεί, ο καθένας μόνος του για λίγα δευτερόλεπτα, τελείως ακίνητοι. Και αφού κάνατε μπροστά στο μνημείο συνειδητά βαθιά υπόκλιση απέραντου σεβασμού, αποχωρούσατε με πρόσωπο που έλαμπε, και ήταν τόσο καθαρό, σαν να είχε πλυθεί στα πιο καθάρια νερά των ελληνικών πηγών των ψηλών κορφών.
Δεν ακούσαμε τι είπατε την ώρα της σιγής σας μπρος στο μνημείο. Αφουγκραστήκαμε όμως λόγια ευγνωμοσύνης, που λέγατε με της καρδιάς σας τον παλμό μπροστά στους ακοίμητους ήρωες του Έθνους μας.
Και ύστερα φεύγατε βιαστικά, με βήμα χαρούμενο και ρυθμικό, να πάρετε θέση ο ένας πίσω από τον άλλο –κρατώντας τις προβλεπόμενες αποστάσεις– για να παρελάσετε στα γραφικά σοκάκια του χωριού σας, με τη σημαία πάντα μπροστά να κυματίζει περήφανα. Εσείς οι λίγοι νιώθαμε να σείετε τον τόπο με το βήμα σας και να συγκλονίζετε τις καρδιές μας με το ήθος σας το τόσο σεμνό αλλά και τόσο στιβαρό, όλο Ελλάδα.
Σε λίγο είδαμε και αυτό: Με ίδια ορμή καμαρωτή γαλάζιας περηφάνιας, να συνεχίζετε την παρέλαση και έξω από το χωριό, μες στα χωράφια του απέραντου Μακεδονικού κάμπου. Και μετά να σκαρφαλώνετε· να φθάνετε στο ύψωμα του κάμπου σας δίπλα στο ξωκκλήσι. Εκεί ψηλά. Τι θέαμα ήταν αυτό! Και ήταν τη μέρα εκείνη ο ήλιος τόσο φωτεινός! Θαρρείς πως γη και ουρανός είχαν γίνει ένα. Και όλοι οι αθάνατοι νεκροί, οι τιμημένοι μας φαντάροι βρίσκονταν εκεί μαζί σας.
Εκεί έκλεισε η παρέλαση. Δεν ήταν μόνο δική σας· ήταν παρέλαση όλου του Έθνους. Ξαναζωντάνεψε μέσα μας η ελπίδα, χάρη στη δύναμη της ψυχής σας.
Εύγε σε σας, παιδιά των Μακεδονομάχων άξια! Σας ευγνωμονούμε.
Ελπιδοφόρος
Περιοδικό «Προς τη ΝΙΚΗ», Οκτώβριος 2021
