Συνέντευξη με έναν ιπτάμενο της Πολεμικής Αεροπορίας
Ο ΣΓΟΣ (Ι) Παναγόπουλος Τρύφων μιλάει για το πώς είναι να έχεις 2.400 ώρες πτήσεων, να εκπαιδεύεις Ικάρους και να πετάς πάνω από το γαλάζιο της Ελλάδας.
Τ.Π.: Πριν μου κάνεις την πρώτη ερώτηση, ήθελα να σου πω ότι δεν είμαι γενικά των συνεντεύξεων, οι δικοί μου με χαρακτηρίζουν άνθρωπο χαμηλών τόνων. Αλλά δέχτηκα αυτή τη συνέντευξη, γιατί αγαπάω πολύ αυτό που κάνω.
«Προς τη ΝΙΚΗ»: Πώς αποφάσισες να γίνεις Ίκαρος;
Από πέντε χρονών, θυμάμαι που έβλεπα τα αεροπλάνα, περιμένοντας το σχολικό, και έλεγα∙ θέλω να γίνω πιλότος. Όμως, δεν με άφηναν στο σπίτι. Έγινε πόλεμος, γιατί ανησυχούσαν. Τελικά, έδωσα εξετάσεις κρυφά, τρία χρόνια μετά το Λύκειο, και ευοδώθηκε. Αυτά είναι του Θεού.
ΠτΝ: Τι περιλαμβάνει η εκπαίδευσή σας;
Στην αρχή είναι ένα σοκ. Αυτά δεν ξέρω αν πρέπει να τα γράψεις… Στρατιωτικές ασκήσεις αλλά με σκληρές δοκιμασίες. Χειρισμός όπλου, παρελάσεις, κάμψεις… Αλλά σκεφτόμουν ότι δεν έχει πισωγύρισμα, γιατί το ήθελα πολύ. Μόνο αυτό μπορεί να σε κρατήσει. Επίσης, το επάγγελμα του ιπτάμενου με τη λέξη διάβασμα πάνε μαζί! Ειδικά στην αρχή. Αλλά και μετά πρέπει να κρατάς επαφή. Ο Ίκαρος κρατάει το μυαλό του σε εγρήγορση.
ΠτΝ: Ποια είναι η πρώτη σκέψη σου, όταν ξεκινάει μια αποστολή;
«Παναγία μου, βοήθα να γυρίσω στην οικογένειά μου»! Γενικά, κάθε αποστολή έχει δύο αντικειμενικούς σκοπούς∙κι αυτές είναι οι σκέψεις κάθε Ικάρου: Η ασφάλεια πτήσεων και εδάφους και η επίτευξη του εκάστοτε στόχου της πολεμικής αεροπορίας, όπως όπλα, αναχαιτίσεις, αεροδιακομιδές ασθενών, αποστολές αεροπυρόσβεσης, εκπαίδευση σπουδαστών της σχολής κ.ά.
ΠτΝ: Αν γνώριζες από πριν όλες τις δυσκολίες, θα γινόσουν Ίκαρος;
Μα φυσικά! Το περιβάλλον της πτήσης είναι απίστευτο. Με αυτά που έχω δει και αυτά που αισθάνεται η ψυχή εκείνη την ώρα, γράφω ποιήματα! Ηλιοβασιλέματα, βουνοκορφές, παραλίες, νύχτες πάνω από την Ακρόπολη, τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, ανατολή ηλίου στο Αιγαίο, δύση στο Ιόνιο… Είναι απερίγραπτα! Αυτά είναι τα καλά του επαγγέλματος! Αλλά και οι συγκινήσεις στην επιτυχία μιας αποστολής. Όπως και ως εκπαιδευτής, όταν βλέπεις τους σπουδαστές σου να προοδεύουν, να γίνονται καλύτεροι από εσένα. Αυτό είναι και το λογότυπο της σχολής Ικάρων: «Ἄμμες δέ γ’ ἐσσόμεθα πολλῶ κάρρονες» (=εμείς όμως θα γίνουμε πολύ καλύτεροι), όπως έλεγαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες.
ΠτΝ: Το σχολείο σε βοήθησε στο επάγγελμά σου;
Με βοήθησε πολύ η χριστιανική Κατασκήνωση, αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά! Αλλά και από το σχολείο με βοήθησε η όλη διαδικασία του διαβάσματος, όσο κοινότυπο κι αν σου ακούγεται. Και μη με ρωτήσεις αν υπάρχει «άχρηστο» μάθημα. Η απάντησή μου είναι «κανένα!».
ΠτΝ: Τι συμβουλή θα έδινες στα παιδιά που διαβάζουν τη συνέντευξη;
1η: άσχετη αλλά και σχετική με την αεροπορία: Να κάνουν φίλο έναν Άγιο! Κι ό,τι θέλουν, να του το ζητούν με μια παράκληση. Έχω ζήσει θαύματα μέσα στην αεροπορία.
Και 2η: Να γίνονται όλο και καλύτεροι, πρώτα στα ουσιαστικά της ζωής τους και μετά, όπου βρεθούν.
ΠτΝ: Πιστεύεις ότι αγαπάτε πιο πολύ την Ελλάδα εσείς οι Ίκαροι;
Η αλήθεια είναι πως εμείς έχουμε εικόνες και βιώματα που μας δένουν πολύ με την Ελλάδα. Αλλά την Ελλάδα την αγαπάς απ’ όπου κι αν είσαι!
ΠτΝ: Αν σου ζητούσαν να πεις δύο λέξεις για τον Ίκαρο, ποιες θα ήταν;
«Θάρρος και τόλμη».
Η συνέχεια στους αιθέρες!
ορίζοντας
Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Ιανουάριος 2023
