Σήμερα 7/5 εορτάζουν:

• Ανάμνηση του εν τω ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού επί Κωνσταντίου
• Άγιος Κοδράτος και οι μαζί μ’ αυτόν μαρτυρήσαντες
• Εύρεσις του Τιμίου Λειψάνου του Οσίου Νείλου του Νέου του Μυροβλήτη
• Άγιος Ακάκιος
• Σύναξη των Οσίων Κολλυβάδων Πατέρων, των εκ του Αγιωνύμου Άθωνος ορμωμένων
• Άγιοι Ρουφίνος και Σατορνίνος
• Όσιος Ιωάννης ο Ψυχαΐτης
• Άγιος Μάξιμος
• Όσιος Ταράσιος ο θαυματουργός «ὁ ἐν Λυκαονίᾳ»
• Μετάθεση των ιερών λειψάνων του Οσίου Ευθυμίου του Μεγάλου
• Άγιος Ιουβενάλιος ο Μάρτυρας
• Άγιος Φλάβιος ο Ιερομάρτυρας και των συν αυτώ Αγίων Μαρτύρων Αυγούστου και Αυγουστίνου των αυταδέλφων
• Όσιος Ιωάννης και οι μαθητές αυτού
• Όσιος Νείλος εκ Ρωσίας
• Άγιος Κύριλλος ο μάρτυρας
• Οσία Καλή
• Όσιος Γεώργιος ο εκ Γοματίου
• Όσιος Γερβάσιος o εκ Γοματίου o Αθωνίτης και διά Χριστόν σαλός

Εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού

Η πρώτη εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού έγινε στο Μεγάλο Κωνσταντίνο, με το θριαμβευτικό έμβλημα της νίκης: «εν τούτω νίκα». Εδώ έχουμε μία άλλη εμφάνιση, που έγινε στην Ιερουσαλήμ, περίπου το 346 μ.Χ. Τότε αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων ήταν ο Κύριλλος και βασιλιάς ο Κωνσταντίνος, γιός του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η εμφάνιση αυτή έγινε στις 7 Μαίου. Ήταν η ώρα (βυζαντινή) τρίτη, όταν ξαφνικά στον ουρανό φάνηκε ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, σχηματισμένος από εκθαμβωτικό φως, πάνω από το Γολγοθά, μέχρι και το όρος των Ελαιών. Το υπερφυσικό αυτό θέαμα προκάλεσε μεγάλο θαυμασμό και συγκίνηση σε όλους τους ευρισκομένους στην Ιερουσαλήμ. Νέοι και γέροι, γυναίκες και παιδιά, όλοι μαζί, έτρεξαν στην εκκλησία και με πολλή χαρά και θερμή κατάνυξη ευχαρίστησαν και δόξασαν το Θεό, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που αγίασε το ξύλο του σταυρού και κατέστησε το σημείο αυτού ισχυρότατο όπλο των αγωνιζομένων χριστιανών κατά του διαβόλου.

Ο Όσιος Νείλος ο Νέος, ο Μυροβλύτης (Εύρεση τιμίων λειψάνων του)

Προφητεία του Οσίου Νείλου του Νέου του και Μυροβλήτου, του εν τω Αγίω Όρει του Άθωνος ασκήσαντος, προ 600 ετών, περί της ελεύσεως του Αντιχρίστου και των εν τέλει του αιώνος ανθρώπων. «Κατά το 1900 έτος βαδίζοντες προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος άρχεται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησιάση ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτισθή η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τα της σαρκός και θα πληθυνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία. Τότε έρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος, μετασχηματίζωνται αι μορφαί των ανθρώπων και δεν θα γνωρίζωνται οι άνδρες από τας γυναίκας διά της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής· οι τότε άνθρωποι θα αγριέψουν και θα γενούν ωσάν θηρία από την πλάνην του Αντιχρίστου. Δεν θα υπάρχει σεβασμός εις τους γονείς και γεροντότερους, η αγάπη θα εκλείψη, οι δε Ποιμένες των Χριστιανών, Αρχιερείς και ιερείς, θα είναι τότε άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν, θα αλλάξουν τα ήθη, αι παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα απολεσθή από τους ανθρώπους και θα βασιλεύση η ασωτεία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια. Αι πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύωνται, εν τω καιρώ εκείνω και διά την ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθή την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως. Αι Εκκλησίαι δε του Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τους εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς, οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι θα αναχωρούν από τον κόσμον εις τα ιερά Καταφύγια διά να εύρουν ψυχικήν ανακούφισιν των θλίψεών των και παντού θα ευρίσκουν εμπόδια και στενοχώριας. Κα πάντα ταύτα γεννήσονται διά το ότι ο Αντίχριστος θέλει κυριεύση τα πάντα, και γεννήσεται εξουσιαστής πάσης της Οικουμένης και θα ποιή τέρατα και σημεία κατά φαντασίαν, θέλη δε δώση πονηράν σοφίαν εις τον ταλαίπωρον άνθρωπον, διά να εφεύρη, να ομιλή ο εις προς τον άλλον, από την μίαν άκραν της γης, έως την άλλην, τότε θα πέτανται στον αέρα ως πτηνά και διασχίζοντες τον βυθόν της θαλάσσης ως ιχθύες. Και ταύτα πάντα ποιούντες οι δυστυχείς άνθρωποι, διαβιούντες εν ανέσει, μη γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι ότι ταύτα εστί πλάνη του Αντιχρίστου. Και τόσον θα προοδεύση την επιστήμην κατά φαντασίαν ο πονηρός, ώστε αποπλανήσαι τους ανθρώπους και μη πιστεύη εις την ύπαρξιν του τρισυποστάτου Θεού. Τότε βλέπων ο Πανάγαθος Θεός την απώλειαν του ανθρωπίνου γένους, θέλει κωλοβώση τας ημέρας, διά τους ολίγους σωζόμενους, διότι θέλει πλανήσαι ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. Τότε αιφνιδίως θέλει έλθη η δύστομος ρομφαία και θα θανατώση τον πλάνον και τους οπαδούς αυτού». Καταγόταν – σύμφωνα με την Ακολουθία του, που εκδόθηκε το 1847 – από τον Άγιο Πέτρο της Κυνουρίας. Όταν ο Νείλος ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, μαζί με τον θείο του Μακάριο (που ήταν και δάσκαλός του στα ιερά γράμματα), εντάχθηκαν στο Μοναστήρι της Μαλεβής. Εκεί ο Νείλος χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος και στη συνέχεια ιερομόναχος. Κατόπιν πήγε στο Άγιον Όρος, όπου ασκήτευσε στο σπήλαιο του Αγίου Πέτρου του Αθωνίτη (στο Καραβοστάσι) επί πολλά χρόνια και είναι άγνωστο πως τρεφόταν αφού το σπήλαιο είναι απρόσιτο. Πέθανε ειρηνικά στις 12 Νοεμβρίου 1651. Ο τάφος του βρέθηκε στις 7 Μαίου 1845 από μοναχό ονόματι Αιχμάλωτο που του είχε υποδείξει τον τόπο στον ύπνο του ο ίδιος ο Άγιος. Κατά την ανεύρεση του τάφου έγιναν πολλά θαύματα. Από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο που γιάτρευε τους πιστούς. Το λείψανό του βρίσκεται στο μοναστήρι της Λαύρας. Τιμάται ως προστάτης Κυνουρίας. Ο Φώτης Κόντογλου έχει ζωγραφίσει την σεπτή του εικόνα στο Ναό του Αγίου Νικολάου Κάτω Πατησίων-Αχαρνών.