Σήμερα 24/4 εορτάζουν:
- Οσία Ελισάβετ η Θαυματουργή
- Άγιος Σάββας ο Στρατηλάτης, ο Γότθος
- Όσιος Ξενοφών κτήτορας της φερωνύμου μονής του Αγίου Όρους
- Άγιοι Εβδομήκοντα Στρατιώτες
- Άγιοι Πασικράτης και Βαλεντίων
- Άγιοι Δάναβος, Δημήτριος, Ευσέβιος, Λεόντιος, Λογγίνος, Νεστάβος, Νέων και Χριστόφορος
- Άγιος Δούκας ο ράπτης από τη Μυτιλήνη
- Άγιος Νικόλαος που μαρτύρησε στη Μαγνησία
- Όσιος Σάββας ο εν τω Σπηλαίω
- Όσιος Θαυμαστός
- Όσιος Θωμάς ο διά Χριστόν σαλός
- Όσιος Αλέξιος ο Έγκλειστος
- Άγιος Μελίτων Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας
- Όσιος Ιωσήφ ο Ομολογητής εκ Ρουμανίας
- Άγιος Ηλίας ο Ομολογητής εκ Ρουμανίας
- Άγιος Σάββας ο Ομολογητής εκ Ρουμανίας
- Άγιοι Αχιλλέας και Ευτέξιος ο ιερομάρτυρας
- Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Μόλχα της Ρωσίας
- Ανάμνηση Θαύματος Αγίου Σπυρίδωνα
Η Οσία Ελισάβετ η Θαυματουργός
Από την κοιλιά της μητέρας της είχε αποκαλυφθεί ότι η Ελισάβετ θα γινόταν αστέρας υπέρλαμπρος της χριστιανικής αρετής. Αυτό έγινε με την εμφάνιση αγγέλου στη μητέρα της, που της είπε ότι θα γεννήσει κόρη, που θα διακριθεί στις αρετές του Χριστού. Πράγματι, η Ελισάβετ από μικρή ηλικία έδωσε την ψυχή και το σώμα της στη διακονία των πασχόντων συνανθρώπων της. Με κάθε νόμιμο τρόπο, προσπαθούσε να βρεί πόρους για την συντήρηση των φτωχών, και συγχρόνως δωρεάν μόρφωνε και κατηχούσε τα παιδιά τους. Θύμιζε, έτσι, το λόγο του Θεού, που λέει: «Πτωχώ έκτεινον την χείρα σου, ίνα τελειωθή η ευλογία σου»· Άπλωσε, δηλαδή, με ελεημοσύνη το χέρι σου στο φτωχό, για να είναι τέλεια η ευλογία του Θεού σε σένα. Έπειτα, νύχτα-μέρα πρόσφερε την υπηρεσία της στους αρρώστους σαν απλή νοσοκόμα, εμπνεόμενη πάλι από το θείο λόγο, που λέει: «Μη οκνεί επισκέπτεσται άρρωστον, εκ γαρ των τοιούτων αγαπηθήση». Δηλαδή, μην είσαι απρόθυμος στο να επισκέπτεσαι τον άρρωστο, διότι από κάτι τέτοια έργα θα αγαπηθείς από το Θεό και από τους ανθρώπους. Επίσης, δεν παρέλειπε να παρηγορεί τους θλιβομένους και στενοχωρημένους συνανθρώπους της, διότι η ψυχή της άκουγε και πάλι το θείο λόγο, που λέει: «Μη υστερεί από κλαιόντων». Δηλαδή, μη παραλείπεις να συμπαρίστασαι σ’ αυτούς που κλαίνε. Η Ελισάβετ πέθανε ευεργετώντας, αλλά και θαυματουργώντας, διότι ο Θεός της είχε δώσει και αυτό το χάρισμα.
Ο Άγιος Σάββας ο Στρατηλάτης, ο Γότθος
Στην καταγωγή ήταν Γότθος και έζησε τον 3ο αιώνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού, και υπηρετούσε στη Ρώμη. Ο βασιλιάς δεν γνώριζε ότι ο Σάββας ήταν χριστιανός, αλλά και αυτός δεν θεώρησε ότι έπρεπε να προφυλαχθεί όταν διώκονταν και φυλακίζονταν οι χριστιανοί. Ο ίδιος πήγαινε τρόφιμα στους φυλακισμένους και τους πρόσφερε την αδελφική του αγάπη και συμπαράσταση. Όμως, οι αξιωματικοί των φυλακών τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα, που μάταια προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε διέταξε και του έσχισαν τις πλευρές και τις πληγές του έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες. Αλλ’ η καρτερία του Σάββα, φάνηκε αντάξια της πίστης του. Αφού είδαν ότι δεν μπορούσαν να κατορθώσουν τίποτα, αποφασίστηκε ο θάνατός του. Επειδή όμως είχε μεγάλο αξίωμα, η είδηση ότι θα θανατωθεί, έφερε στον τόπο της εκτέλεσής του πλήθη θεατών. Αφού έβρασαν λοιπόν ένα καζάνι με πίσσα, ο επικεφαλής του αποσπάσματος διέταξε να ρίξουν τον μάρτυρα μέσα. Αλλά από θαύμα ο Άγιος παρέμεινε αβλαβής. Το θέαμα κίνησε μεγάλο θαυμασμό, και 70 από τους εκεί ειδωλολάτρες πίστεψαν στο Χριστό και επί τόπου αποκεφαλίστηκαν. Τον δε Σάββα, αφού του έδεσαν μεγάλη πέτρα στο λαιμό, τον έριξαν στον ποταμό Τίβερη και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο Άγιος Δούκας ο ράπτης, από την Μυτιλήνη
Ο νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από την Μυτιλήνη και ήταν νέος ωραίος, ενάρετος και εργαζόταν σαν ράφτης σε κάποιο ραφείο στην Κωνσταντινούπολη. Κάποτε όμως που πήγε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο σπίτι κάποιου μεγιστάνα Τούρκου, δέχτηκε άσεμνη επίθεση από την ακόλαστη γυναίκα αυτού του μεγιστάνα, και σαν άλλος σώφρων Ιωσήφ έφυγε μακριά από το σπίτι της. Τότε αυτή, για να προλάβει την ντροπή της, πήγε και συκοφάντησε τον μάρτυρα στον Βεζίρη, ότι δήθεν αυτός προσπάθησε να την βιάσει μέσα στο σπίτι της. Ο έπαρχος αμέσως συνέλαβε τον Δούκα και τον οδήγησε μπροστά στον Βεζίρη, όπου ήταν και η πονηρή αυτή γυναίκα. Παρά τις κολακείες και υποσχέσεις που του έγιναν, ο Δούκας δεν αρνήθηκε τον Χριστό και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Οι Τούρκοι, αφού τον έγδαραν ζωντανό, έριξαν το δέρμα του στη θάλασσα και συνέχισαν τα βασανιστήρια τους στο άψυχο και άμορφο σώμα του νεομάρτυρα. Το γεγονός αυτό έγινε στις 24 Απριλίου 1564 στην Κωνσταντινούπολη αποδεικνύοντας τον θείο έρωτα του μάρτυρα στη Χριστιανική πιστη.
