Σήμερα 29/10 εορτάζουν:
- Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς
- Όσιος Αβράμιος και Μαρία η ανεψιά του
- Αγία Μελιτίνη
- Άγιοι Κύριλλος, Μίνης και Μιναίος
- Άγιος Σάββας ο στρατηλάτης
- Οσία Άννα η μετονομασθείσα Eυφημιανός
- Άγιος Αθανάσιος ο Ιερομάρτυρας «ἐκ Σπάρτης Ἀτταλίας»
- Άγιος Τιμόθεος ο Εσφιγμενίτης ο νέος Οσιομάρτυρας
- Όσιος Αβράμιος Αρχιμανδρίτης Ροστόβ
- Όσιος Νέστωρ ο αμαθής
- Ανάμνηση της καταθέσεως της τίμιας κεφαλής του Προδρόμου και βαπτιστο Ιωάννου
- Αγία Βάσσα
Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς
Η Οσία Αναστασία έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού και καταγόταν από την Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Όταν την συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος, υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητά της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: «Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι᾿ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ᾿ Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε». Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, την μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσχισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου.
Ο Όσιος Αβράμιος και Μαρία η ανεψιά του
Άριστεύς της εγκράτειας και των πνευματικών ασκήσεων, ο Όσιος Αβράμιος άφησε την μεγάλη περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη διακονία του Θεού και του πλησίον. Ζούσε σε ερημικό τόπο, όπου προσευχόταν και μελετούσε τα ιερά γράμματα. Από κεί πήγαινε σε διάφορες πόλεις, για να κηρύξει το λόγο του Θεού και να διακονήσει την βασιλεία της αλήθειας και της ειρήνης του Ευαγγελίου. Η πίστη, η αγάπη και η υπομονή του κατόρθωσαν πολλές φορές να καταπραύνουν βάρβαρες καρδιές και να ελκύσουν στο σταυρό ψυχές υπερβολικά εξαγριωμένες. Πάνω από 70 ετών ο Αβράμιος, διατηρούσε όλη την ζωντάνια της ιεραποστολικής δράσης του. Προστατευόμενος μάλιστα και από την ηλικία του, μπόρεσε να αφοσιωθεί στη σωτηρία αμαρτωλών γυναικών. Κάποτε ευτύχησε να ανασύρει από το βόρβορο της αμαρτίας και την κόρη του αδελφού του, την Μαρία. Την είδε σε κάποιο πανδοχείο, χωρίς να την γνωρίζει, φορτωμένη με κοσμήματα και συντροφιά με ακόλαστους νέους. Η παραστρατημένη όμως νεαρή, δεν είχε αποβάλει εντελώς τις ευσεβείς αναμνήσεις της. Την επομένη, πήγε στο γέροντα ασκητή και ζήτησε την ευλογία του. Εκείνος της απάντησε ότι δεν ωφελεί σε τίποτα η ευλογία των ανθρώπων, όταν ο Θεός είναι αναγκασμένος να μη παρέχει την δική Του. Τα λόγια αυτά συντάραξαν την Μαρία, μετανόησε, εξομολογήθηκε και από τότε έζησε ζωή άγια. Ο δε Αβράμιος πέθανε υπέργηρος, υπηρετώντας πιστά μέχρι τέλους το Θεό.
