Για τους μικρότερους φίλους μας
10+
Οθόνη υψηλής ποιότητας
Τράβηξε ενοχλημένος την κουρτίνα και έκλεισε με φόρα την πόρτα. Κανείς δεν θα του χαλούσε το παιχνίδι του. Είχε φτάσει με κόπο μέχρι αυτή την πίστα, και αν χρειαζόταν, θα έμενε και όλο το βράδυ για να κερδίσει. Εξάλλου δεν είχε σχολείο και διαβάσματα. Κάθε τόσο απαντούσε με ένα «δεν πεινάω» και δεν σηκωνόταν ούτε την ώρα του φαγητού. Από τότε που ήρθαν οι διακοπές, έπεσε με τα μούτρα στο ηλεκτρονικό παιχνίδι, που τόσο στερήθηκε μέσα στη χρονιά. Δεν έβρισκε τίποτα άλλο πιο ενδιαφέρον. Δεν ήθελε να σηκωθεί από τον υπολογιστή του. Κάθε τόσο έμπαινε κάποιος από την οικογένεια στο δωμάτιο και άνοιγε την κουρτίνα του παραθύρου του, αλλά αυτός αντιδρούσε, επειδή με το φως γυάλιζε η οθόνη και δεν έκανε καλούς χρόνους στο παιχνίδι.
Άνοιξε πάλι η πόρτα. Δεν προλάβαινε να γυρίσει ούτε το κεφάλι του. Ήταν σε ένα κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού. Μόνο στη σκέψη ότι θα ξανατραβούσαν την κουρτίνα, νευρίασε και πέταξε μία απότομη κουβέντα.
Η πόρτα έκλεισε ήσυχα. Όποιος κι αν ήταν… κατάφερε να τον διώξει! σκέφτηκε και συνέχισε ανενόχλητος πιά.
Όμως, ξαφνικά φωνές και γέλια ακούστηκαν από την πίσω αυλή, που έβλεπε το δωμάτιό του. Τρόμαξε από τις φωνές και πάτησε λάθος πλήκτρο στο joystick. Θύμωσε και συνέχισε να παίζει με πείσμα. Όμως, όσο συνέχιζε ο Στέφανος το παιχνίδι, τόσο οι φωνές στην αυλή ζωντάνευαν.
Κάποια στιγμή η οθόνη έγραψε: «game over». Πήρε μία βαθιά ανάσα. Ήθελε να ξεκινήσει πάλι από την αρχή, αλλά με τόσες φωνές που άκουγε σηκώθηκε να δεί τι πανικός γίνεται στην πίσω αυλή. Πλησίασε δειλά στο παράθυρο. «Ατυχία να ’ναι κλειστή η κουρτίνα», σκέφτηκε. Τράβηξε λίγο την κουρτίνα με το χέρι του. Είχε έρθει ο Γιάννης, ο ξάδερφός τους με το καινούργιο σκυλάκι του και γινόταν πανηγύρι. Το είχαν βάλει στο καλάθι του ποδηλάτου της Σοφίας και ξεκινούσαν μάλλον για… βόλτα! «Τι;! Και γιατί δεν τον προσκάλεσαν;!!!», σκέφτηκε. Και τότε θυμήθηκε την πόρτα που ανοιγόκλεισε, την κουβέντα που ξεστόμισε…
Εκείνη την ώρα ακούστηκε από τον υπολογιστή ο χαρακτηριστικός ήχος του παιχνιδιού, όταν βρίσκεται σε αναμονή για περισσότερο από ένα λεπτό! Κοίταξε στην οθόνη. Τα αγωνιστικά αυτοκίνητα έτοιμα για εκκίνηση. Κοίταξε στο παράθυρο. Ο Γιάννης αλλά και τα δύο του αδέρφια, η Σοφία και ο μικρός Μανώλης, μόλις άνοιγαν την πόρτα της αυλής. Κοίταξε πάλι στην οθόνη και του φάνηκαν όλα τόσο ψεύτικα. Κοίταξε στο παράθυρο και είδε το ποδήλατό του! Αληθινό και παρκαρισμένο στην άκρη της αυλής. Το είχαν βγάλει για εκείνον, ώστε να είναι έτοιμο!
Το βράδυ, μετά τη βόλτα με τα ποδήλατα, κάθισαν στη βεράντα μέχρι αργά, για να βλέπουν τα αστέρα που τους εξηγούσε ο Γιάννης. Ήταν η πιο ωραία οθόνη που είχε δεί ποτέ στη ζωή του. Έφαγαν όλοι μαζί κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό. Όταν ησύχασαν όλα στο σπίτι και γύρισε στο δωμάτιό του ο Στέφανος, άνοιξε την κουρτίνα και τράβηξε το κρεβάτι του δίπλα στο παράθυρο, για να βλέπει τον ουρανό και να καταστρώσει τα αυριανά σχέδιά τους.
δρομέας
Περιοδικό «Προς τη ΝΙΚΗ», Ιούνιος 2022
