Κοντά σε έναν Άγιο
Ο εικοσάχρονος νεομάρτυρας δάσκαλος Γεώργιος ο Ραψανιώτης
Ήταν γιος του Χατζηλάσκαρη και της Σμαράγδας, κόρης του Σακελλαρίδη.
Πατρίδα του η ξακουστή για την προκοπή της και τον πολιτισμό της Ραψάνη. Μια κωμόπολη απλωμένη στους πρόποδες του Ολύμπου πάνω από τα Θεσσαλικά Τέμπη, με θέα το Αιγαίο. Έμαθε γράμματα στην περίφημη σχολή του τόπου του. Μια σχολή, ιδρυμένη από τον επίσκοπο Λυκοστομίου Διονύσιο τον 18ο αιώνα, όπου όχι μόνο οι Ραψανιώτες αλλά και της γύρω περιοχής οι γονείς, ακόμα και μουσουλμάνοι, το ’χαν όνειρο και καμάρι να φοιτήσουν τα παιδιά τους. Από αυτή τη σχολή βγήκε δάσκαλος ο Γεώργιος!
Εκεί, στη Ραψάνη, έφτασε κι ένας οθωμανός από το γειτονικό Δερελί (σημερινοί Γόννοι) με τον γιο του, που τον εμπιστεύθηκε στον νεαρό δάσκαλο. Ο μικρός μουσουλμάνος άρχισε σιγά σιγά να εντυπωσιάζεται από τη σπουδαία πίστη των συμμαθητών του και του δασκάλου του. Όλα ήταν ανώτερα από κείνα που του είχαν μάθει οι γονείς του. Τη γοητεία του και τις νέες του συνήθειες τις μετέφερε και στους δικούς του, στο Δερελί…
Πώς να αντέξουν οι μουσουλμάνοι γονείς του την ντροπή; Πρόκληση φοβερή, που γρήγορα έγινε οργή. Αναζήτησαν τον αίτιο και δεν ήταν δύσκολο να αντιληφθούν ότι ο δάσκαλος επηρέασε τόσο πολύ το παιδί τους. Αγριεμένοι τον συνέλαβαν, τον οδήγησαν δέσμιο στον δικαστή στον Τύρναβο με τη βαρύτατη για τους μουσουλμάνους κατηγορία: «Αποπειράθηκε να εκχριστιανίσει μουσουλμάνο». Η διαδικασία σύντομη και η απόφαση συνηθισμένη: Να βασανιστεί και να αποκεφαλιστεί.
Και βασανίστηκε πολύ το παλληκάρι. Οι δύο εικόνες που σώζονται ιστορούν το μαρτύριό του: Τον έκλεισαν γυμνό σε λουτρό με καυτό νερό, πετάλωσαν τα πόδια του, ξέσχισαν το σώμα του με σιδερένια νύχια, τον διαπόμπευσαν στον Τύρναβο, τον έδεσαν σε στύλο με σχοινιά βουτηγμένα στη πίσσα και έβαλαν φωτιά, που όμως καθόλου δεν άγγιξε τον μάρτυρα… Τον οδήγησαν τέλος στον ποταμό Τιταρήσιο και τον αποκεφάλισαν. Εκεί και ενταφιάσθηκε.
Ουρανομήκη στήλη φωτός έβλεπαν οι Τούρκοι στρατιώτες των διπλανών στη γέφυρα στρατώνων να φωτίζει τον τάφο. Το φαινόμενο έφτασε στον Βελή πασά του Τυρνάβου, και κείνος μην αντέχοντας το θαύμα διέταξε να ξεθάψουν και να μεταφέρουν το «παλιόσκυλο»! Πανηγύρι για τη Ραψάνη, δώρο Θεού το σκήνωμα του δασκάλου τους! Θαύματα ακολούθησαν, που επιβεβαίωναν την αγιότητά του.
Μικρός χαριτωμένος ναός σήμερα φυλάσσει τα τίμια λείψανά του. Στην αρχαιότατη εικόνα του (28 Απριλίου 1872) μαζί με τους βασανισμούς ιστορούνται και λόγοι του, που μαρτυρούν τη βαθιά του αγάπη στον Χριστό και τη σταθερή του απόφαση να Τον δοξάσει με το μαρτύριό του: «Στρεβλώστε, εξαρθρώστε την σάρκα μου και τα μέλη της. Εγώ δεν πρόκειται να απαρνηθώ σε καμιά περίπτωση τον Χριστό μου, τον Δημιουργό μου».
Στη Θεσσαλία του 19ου αιώνα δεν θα βρεις μάχες και σπουδαία πολεμικά γεγονότα, γιατί στον κάμπο της και κυρίως στη Λάρισα ήταν στρατοπεδευμένος ο κύριος όγκος των Οθωμανών. Θα βρεις όμως δασκάλους και νεομάρτυρες σαν τον Ραψανιώτη άγιο Γεώργιο, που δοξάστηκε στις 5 Μαρτίου του 1818.
Φιλήμων
Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Μάρτιος 2023
Περισσότερες πληροφορίες για τον βίο Του Αγίου θα βρεις στο βιβλίο του Αρχιμ. Ιγνατίου Μαδενλίδη, Ὁ Νεομάρτυς Γεώργιος ὁ Ραψανιώτης, Ἐκδ. «Ὁ ΣΩΤΗΡ». Για να το δεις, πάτησε εδώ.
