Ήθελε «να κολλήσει στον τοίχο»!
Άγιος Γερβάσιος των Πατρών
Φτωχό και ορφανό παιδί ήταν ο Γεώργιος Παρασκευόπουλος από τη Νυμφασία της Γορτυνίας την περίοδο του 1880. Ο πατέρας του βοσκός. Παρά τις πολλές δυσκολίες που περνούσε, μέσα του έκαιγε η φλόγα της μάθησης αλλά και ο πόθος ν’ αγαπήσει πολύ τον Θεό.
Στο σχολείο που πήγαινε, ήθελε όλο και περισσότερο να μαθαίνει. Οι δάσκαλοί του τον καμάρωναν και έκαναν ο,τι μπορούσαν για να του εξασφαλίσουν τα αναγκαία, που δεν μπορούσαν οι δικοί του να του παρέχουν. Τελείωσε με «Άριστα» το Δημοτικό. Η απόλυτη φτώχεια του δεν του επέτρεψε να συνεχίσει στο σχολείο της πόλης. Αναγκάστηκε να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένειά του. Ωστόσο, η δίψα του για μάθηση δεν είχε σβήσει.
Κάποια μέρα, εκεί που δούλευε, ένας πελάτης μπήκε μέσα στο μαγαζί και κουβέντιαζε με το αφεντικό. Ο Γεώργιος παρακολουθούσε τη συζήτηση:
– Εδώ κοντά στη Νυμφασία βρίσκεται το Μοναστήρι της Κερνίτσας. Είναι πολύ καλό. Έχει και σχολείο εκεί…!
Τι ήταν αυτό που άκουσε; Το Μοναστήρι ήταν κοντά στο χωριό του! Το βράδυ ανακοίνωσε στον πατέρα του τις σκέψεις του λέγοντάς του εκτός των άλλων:
–Θέλω να κολλήσω στους τοίχους του Μοναστηριού μαζί με τους Αγίους που είναι ζωγραφισμένοι!
Ο πατέρας του παραξενεύτηκε με την ιερή επιθυμία του… Του έδωσε όμως την ευχή του.
Έτσι, μετά από λίγο καιρό, το 1891, έφτασε στην Ιερά Μονή Κερνίτσας. Στη συνέχεια πήγε στο Μέγα Σπήλαιο και από εκεί κατέληξε στην Ιερά Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας, όπου βρήκε οργανωμένο σχολαρχείο και τελείωσε με «Άριστα». Αργότερα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών, με το όνομα Γερβάσιος, και χειροτονήθηκε Ιερέας.
Ο πόθος για αγιότητα ήταν μόνιμα στην καρδιά του. Στην πόλη των Πατρών, όπου τον είχε καλέσει ο Θεός να διακονήσει από το 1919 και μετά, ήταν ο στοργικός παπούλης, που ανακούφιζε τον πόνο όλων όσων είχαν ανάγκη. Εξομολογούσε, στήριζε, κήρυττε, διακονούσε όλους, χωρίς να υπολογίζει τον εαυτό του. Αγιαζόμενος ο ίδιος, ήθελε να καλλιεργήσει τον πόθο της αγιότητας και στα παιδιά, πιστεύοντας ότι αυτά αποτελούσαν τις «χρυσές ελπίδες του μέλλοντος». Έτσι, ήταν ο πρώτος που ίδρυσε στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία οργανωμένα Κατηχητικά Σχολεία και χριστιανικά Νηπιαγωγεία. Ακόμα και το καλοκαίρι προσέφερε στα παιδιά τη δυνατότητα να ψυχαγωγηθούν μέσα στη φύση, ιδρύοντας τις πρώτες εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις. Επιθυμούσε να οδηγηθούν τα παιδιά στον αγαπημένο Φίλο των παιδιών και Διδάσκαλο, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Ο άγιος Γερβάσιος χαίρεται από τον ουρανό, όταν βλέπει κι εμάς τα παιδιά να αγωνιζόμαστε στην πνευματική ζωή και να έχουμε ως στόχο να γίνουμε Άγιοι. Ας τον παρακαλούμε να μας αυξάνει αυτόν τον πόθο. Ας έχουμε τις πρεσβείες του .
Ελπίδα
Πηγή
Νίκης Κατσιάπη, Το παιδί που ήθελε να γίνει Άγιος, Εκδόσεις «Έαρ», Αθήνα 2024.
Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Ιούνιος 2025
