13 Ἰουλίου
Ἑορταζόμενοι ἅγιοι
● Ἡ Σύναξις τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ
● Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ Σαββαΐτης
● Ἡ Ὁσία Σάρρα
● Ἡ Ἁγία Γολινδούχ ἡ Περσίδα ποὺ µετονοµάστηκε Μαρία
● Οἱ Ὅσιοι Ἡλιόφωτοι (κατ᾿ ἄλλους Ἡλιόφωτος ἢ Ἀλιφῶτες)
● Αὐτὴ τὴν µέρα Κυριακή (ποὺ τυχαίνει ἀπὸ τῆς 13ης ἕως 19ης Ἰουλίου) τῶν Ἁγίων
Πατέρων
Περισσότερα στοιχεῖα
Ἡ Σύναξις τοῦἈρχαγγέλου Γαβριήλ
Νά, σὺν τοῖς ἄλλοις, πὼς ἡ Ἐκκλησία ὑµνεῖ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριὴλ σ᾿ αὐτὴ τὴν γιορτή του: «Θρόνῳ παριστάµενος τῆς τρισηλίου Θεότητας καὶ πλουσίως λαµπόµενος, ταῖς θείαις λαµπρό
τησι, ταῖς ἐκπεµποµέναις, ἀπαύστως ἐκεῖθεν, τοὺς ἐπὶ γῆς χαρµονικῶς, χοροστατοῦντας καὶ εὐφηµοῦντας σε, παθῶν ἀχλύος λύτρωσαι, καὶ φωτισµῷ καταλάµπρυνον, Γαβριὴλ Ἀρχιστράτηγε, πρεσβευτᾶ τῶν ψυχῶν ἡµῶν. Τῶν ἀσωµάτων λειτουργῶν ὡς πρωτεύων, τὸ πρὸ αἰώνων ὁρισθὲν ὄντως µέγα, σὺ Γαβριὴλ πεπίστευσαι µυστήριον, τόκον τὸν ἀπόῤῥητον, τῆς ἁγίας Παρθένου, Χαῖρε, προσφωνῶν αὐτῇ, ἡ Κεχαριτωµένη. Χρεωστικῶς σε ὅθεν οἱ πιστοί, ἐν εὐφροσύνῃ ἀεὶ µακαρίζαµεν».
ὉὍσιος Στέφανος ὁ Σαββαΐτης
Ἀνεψιὸς τοῦ Ἰωάννου Δαµασκηνοῦ ὁ Στέφανος, γεννήθηκε στὴ Δαµασκὸ τὸ 725 µ.Χ. Τὸν πατέρα του ἔλεγαν Θεόδωρο Μανσοὺρ καὶ ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Ἰωάννου Δαµασκηνοῦ. Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν, ὁ Στέφανος εἰσήχθη ἀπὸ τὸ θεῖο του στὴ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, ὅπου γιὰ 15 χρόνια ἐκπαιδεύτηκε πολὺ καλὰ στὴ µοναχικὴ ζωή. Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ θείου του, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρηµο καὶ ἐντρυφοῦσε ἀκόµα περισσότερο στὴ µελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ ἀσχολήθηκε καὶ µὲ τὴν ποίηση, στὴν ὁποία διακρίθηκε καὶ ἀναδείχθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς µεγαλύτερους ποιητὲς τῆς Ἐκκλησίας µας. Ὁ Στέφανος, ὅ,τι δηµιουργοῦσε µὲ τὸ τάλαντο ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, τὸ ἀφιέρωνε στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι στὸ θαυµασµὸ τῶν ἀνθρώπων. Διότι τὸν ἐνέπνεαν τὰ λόγια της Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ λένε: «Πᾶν ὅ,τι ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόµατι Κυρίου Ἰησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ δι᾿ αὐτοῦ». Δηλαδή, κάθε τί ποὺ κάνετε µὲ λόγο ἢ