Σήμερα 15/4 εορτάζουν:
- Άγιος Κρήσκης ο Μάρτυρας
- Άγιος Λεωνίδης Επίσκοπος Αθηνών
- Αγίες Αναστασία και Βασιλίσσα
- Άγιοι Θεόδωρος ο Πρεσβύτερος και Παυσολύπιος
- Άγιος Ανανίας ο Ιερομάρτυρας Μητροπολίτης Λακεδαιμονίας
- Άγιοι Μάξιμος και Ολυμπιάδα οι Μάρτυρες
- Άγιος Πατέρνος
- Άγιος Σούκιος ο Μάρτυρας και οι συν αυτώ δέκα εννέα Μάρτυρες
- Άγιος Μστισλάβος – Θεόδωρος πρίγκιπας Κιέβου
- Όσιος Βασίλειος ο Θαυματουργός
- Όσιος Διονύσιος του Περεγιασλάβλ
- Άγιος Δανιήλ του Ασίνσκ
- Σύναξη της Παναγίας της Θεοσκέπαστης στην Άνδρο
- Σύναξη της Παναγίας της Ακαθής στην Σχοινούσα
- Σύναξη της Παναγίας της Πλατσανής στην Οία της Σαντορίνης
- Σύναξη της Παναγίας «Ρόδον Αμάραντον» στον Πειραιά
Ο Άγιος Κρήσκης
Η καταγωγή του ήταν από τα Μύρα της Λυκίας. Την εποχή εκείνη, η Εκκλησία δεχόταν ανελέητα τα βέλη των ειδωλολατρών. Τότε ο Κρήσκης ήταν γέροντας, αρκετά μεγάλος στην ηλικία. Όμως, η θερμή του πίστη και η ακατανίκητη δίψα για ομολογία Χριστού, έδιναν φτερά νεότητας στο γέρικο κορμί του για αγώνα. Μία μέρα, και ενώ θυσίαζε μία ομάδα ειδωλολατρών, αυτός πήγε με κατάλληλο τρόπο ανάμεσά τους και προσπάθησε, παρά τις αντιδράσεις μερικών, να τους πείσει για την αλήθεια της χριστιανικής πίστης. Αυτό, βέβαια, το έμαθε ο έπαρχος και, αφού τον κάλεσε, του είπε να μη προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες, διότι βάζει σε κίνδυνο τον εαυτό του και είναι κρίμα να υποστεί μαρτυρικό θάνατο τώρα στα γεράματά του. Ο γέροντας Κρήσκης κοίταξε τον έπαρχο με ήσυχο βλέμμα και του απάντησε: «Η αλήθεια της ζωής του Χριστού αποδεικνύεται από την ζωή και τους θριάμβους της Εκκλησίας. Επομένως, για μένα τα βασανιστήρια θα αποτελούν ηδονή και τρυφή, διότι οι χριστιανοί θεωρούν ευεργέτημα να αγωνιστούν και να πάθουν για το Χριστό». Αμέσως, τότε, διατάχθηκε να τον βασανίσουν και έτσι μαρτυρικά παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό.
Οι Αγίες Αναστασία και Βασίλισσα
Ήταν και οι δυό από την Ρώμη, ευγενείς και πλούσιες (επί Νέρωνος 54-68). Και ήταν από τις γυναίκες εκείνες, που μέσα στη διαφθορά που κατέκλυζε το λαό και τα ανώτερα στρώματα της κοσμοκράτειρας πόλης, διατηρούσαν σεμνά ήθη άξια των μεγάλων χρόνων της ρωμαικής ακμής. Σε τέτοιο ηθικό έδαφος, βλάστησε ο σπόρος του Ευαγγελίου. Και οι δυό δέχτηκαν την πίστη του Χριστού, και με την αγαθοεργή διανομή των υπαρχόντων τους, έγιναν παρηγοριά και στήριγμα των χριστιανών της Ρώμης. Όταν ο Παύλος και ο Πέτρος, έπεσαν ιερά σφάγια στον πρώτο διωγμό εναντίον των χριστιανών από το Νέρωνα, τότε η Αναστασία και η Βασίλισσα παρέλαβαν και έθαψαν τα τίμια λείψανά τους. Μετά από λίγο συνελήφθησαν. Κατηγορήθηκαν ότι ανήκουν σε ομάδα χριστιανών. Εκείνες, όχι μόνο δεν το αρνήθηκαν, αλλά και δήλωσαν ότι καυχώνται γι’ αυτό, και ευχήθηκαν, όλος ο κόσμος να γίνει άξιος της ζωής του Χριστού. Απειλές και βασανισμοί δεν ίσχυσαν να μεταβάλουν την γνώμη τους. Και ενώ είχαν κόψει τα χέρια και την γλώσσα τους, το φρόνημά τους παρέμεινε απτωτο. Τελικά τις αποκεφάλισαν και έτσι αξιώθηκαν των λαμπρότερων μαρτυρικών στεφάνων.
Ο Άγιος Ανανίας ο Ιερομάρτυρας μητροπολίτης Λακεδαιμονίας (1750-1767 ή 1764)
Ήταν λόγιος κληρικός και ηγετική φυσιογνωμία της εποχής του. Χρημάτισε προηγουμένως αρχιεπίσκοπος Δημητσάνας (1747-1750), απέκτησε δε τεράστιο κύρος όχι μόνο ανάμεσα στους Έλληνες της Πελοποννήσου, αλλά και στους Τούρκους. Το 1762 ηγήθηκε αποστολής στην Κωνσταντινούπολη και πέτυχε την ματαίωση της μετάθεσης του μετριοπαθούς μόρα-Βαλεσή Οσουμάν, τον οποίο οι Τούρκοι αγάδες της Πελοποννήσου προσπαθούσαν να διώξουν για τα φιλελληνικά του αισθήματα και γιατί στεκόταν εμπόδιο στις αυθαιρεσίες τους. Ανέλαβε ηγετικό ρόλο στην οργάνωση και στον συντονισμό της εξεγέρσεως των Ελλήνων της Πελοποννήσου, που είχε ζητήσει με ειδικούς απεσταλμένους η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας. Συνεργάστηκε με τους αρχιερείς της Πελοποννήσου, τους προκρίτους και τους οπλαρχηγούς για την οργάνωση των πρώτων πυρήνων της εξεγέρσεως. Η προσπάθεια όμως αυτή απέτυχε, ο δε διάδοχος του Οσουμάν, ο Χαμζά πασάς, πληροφορήθηκε τις προετοιμασίες και τον αποκεφάλισε στον Μυστρά το 1767. Ο μαρτυρικός θάνατός του, που ενέπνευσε το δημοτικό τραγούδι, υπήρξε μεγάλη συμφορά και θρηνήθηκε από τον λαό.
