Σήμερα 25/9 εορτάζουν:
- Οσία Ευφροσύνη Θυγατέρα Παφνουτίου του Αιγυπτίου
- Όσιος Πανφούτιος
- Άγιοι Παύλος, Ταττή και τα παιδιά τους Σαβινιανός, Μάξιμος, Ρούφος και Ευγένιος
- Μνήμη μεγάλου σεισμού
- Άγιος Παφνούτιος ο Ιεροσολυμήτης, Ιερομάρτυρας
- Άγιος Βυζατηνός
- Όσιος Σέργιος ο Θαυματουργός Ηγούμενος Ραδονεξίας
- Όσιος Θεόφιλος Αρχιεπίσκοπος Εφέσου
Η Οσία Ευφροσύνη, θυγατέρα Παφνουτίου του Αιγυπτίου
Ήταν μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ο πατέρας της Παφνούτιος ήταν ο πλουσιότερος της Αλεξάνδρειας και μαζί με την σύζυγό του διακρίνονταν για την θερμή πίστη τους στο Θεό. Δώδεκα χρονών η Ευφροσύνη έμεινε ορφανή από μητέρα, και ο πατέρας της αφοσιώθηκε ακόμα πιο φιλόστοργα στην επιμέλεια της κόρης του. Όταν η Ευφροσύνη έφθασε στο 18ο έτος της ηλικίας της, ο πατέρας της θέλησε να την παντρέψει με ένανέο υψηλής κοινωνικής τάξης. Όμως την ψυχή της Ευφροσύνης είχε καταλάβει ο θείος έρωτας. Ο γάμος και οι κοσμικότητες θα της ήταν εμπόδιο να αφιερωθεί συστηματικά στην ελεημοσύνη και στην υπηρεσία του πλησίον. Γι᾿ αυτό κάποια μέρα, αφού διαμοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, έφυγε κρυφά από το σπίτι, και μετά από πολλές περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ανδρικά σε κοινόβιο ανδρικό μοναστήρι. Εκεί πήρε το όνομα Σμάραγδος και όλοι οι μοναχοί θαύμαζαν τον πνευματικό της αγώνα και την διακονία που πρόθυμα πρόσφερε σε όλους. Έζησε στο μοναστήρι 38 χρόνια. Στο τέλος της ζωής της συναντήθηκε και με τον πατέρα της, όταν και αυτός έγινε μοναχός στο ίδιο μοναστήρι. Έτσι, με την ζωή της η Ευφροσύνη μας υπενθυμίζει τα λόγια της Αγίας Γραφής, που λένε: «Aφού αρνηθούμε τις επιθυμίες του ματαίου και αμαρτωλού αυτού κόσμου, να ζήσουμε στον παρόντα αιώνα με εγκράτεια στη ζωή μας, με δικαιοσύνη προς τους συνανθρώπους μας και με ευσέβεια προς το Θεό».
Ο Όσιος Παφνούτιος
Ήταν ο πατέρας της Οσίας Ευφροσύνης. Απεβίωσε ειρηνικά. Βλέπε βιογραφικό σημείωμα της Οσίας Ευφροσύνης.
Ο Οσιομάρτυς Παφνούτιος ο αναχωρητής και οι συν αυτώ 546 μαρτυρήσαντες
Πνευματικός αθλητής της Αιγυπτιακής ερήμου «εκ πόλεως Γεντυρίας», που πήγαινε πολλές φορές στις πόλεις, όπου διέδιδε και υποστήριζε την πίστη, και έφερνε στο ασκητήριό του πλήθη που ζητούσαν απ᾿ αυτόν πνευματική καθοδήγηση και ενίσχυση. Έζησε στα χρόνια των διωγμών κατά των χριστιανών, επί Διοκλητιανού. Και όταν πληροφορήθηκε ότι τον καταζητούσαν, δεν προσπάθησε να φύγει, ούτε περίμενε να συλληφθεί, αλλά μόνος του πήγε και συνάντησε τον έπαρχο Αρριανό. Αυτός εξεπλάγη βλέποντας τον υψηλό και σεβάσμιο γέροντα, τον ασθενή και λεπτό και όμως ισχυρό, τόσο ισχυρό, ώστε να έχει και τώρα το ύφος όχι κάποιου κρινόμενου, αλλά κριτού. Μετά τις συνηθισμένες διατυπώσεις, ο Παφνούτιος απειλήθηκε με θάνατο. Χαμογέλασε. Τον έριξαν στη φυλακή, και εκεί έκανε χριστιανούς τους δεσμώτες του. Όταν τον έφεραν ξανά για ανάκριση, κοντά στον ποταμό Νείλο, όπου ήταν ο Αρριανός, ανέπτυξε με τόση δύναμη την χριστιανική πίστη, ώστε πολυάριθμοι ψαράδες δήλωσαν τους εαυτούς τους χριστιανούς. Και όχι μόνο αυτοί. Αλλά και 546 συνολικά στρατιώτες, μαζί με τον προιστάμενό τους Ευσέβιο, ομολόγησαν τον Χριστό και αποκεφαλίστηκαν επί τόπου. Τον δε Παφνούτιο, αφού τον υπέβαλαν σε πολλά βασανιστήρια, τελικά τον σταύρωσαν επάνω σ᾿ ένα ξερό φοίνικα, όπου και παρέδωσε την αγία ψυχή του στον στεφανοδότη Χριστό.
