ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (30/12)

Σήμερα 30/12 εορτάζουν:

  • Αγία Ανυσία η Οσιομάρτυς από τη Θεσσαλονίκη
  • Άγιος Φιλέταιρος
  • Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας
  • Οσία Θεοδώρα «η από Καισαρείδος»

 

Η αγία οσιομάρτυς Ανυσία η εν Θεσσαλονίκη

29.Agia-Anysia 1

Κάθε ευλαβής προσκυνητής που εισέρχεται στον περικαλλή ναό του αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη έχει την ιδιαίτερη ευλογία να ασπασθεί όχι μόνο τα μυροβλύζοντα ιερά λείψανα του αγίου Δημητρίου και τα χαριτόβρυτα του αγίου Γρηγορίου του Καλλίδη, αλλά και της αγίας οσιομάρτυρος Ανυσίας. Πριν από τριάντα περίπου χρόνια (καλοκαίρι του 1980), καθώς γινόταν η διαπλάτυνση της Λεωφόρου Γ΄ Σεπτεμβρίου, ανακαλύφθηκε ο θησαυρός των θεμελίων της παλαιοχριστιανικής Βασιλικής της Αγίας Ανυσίας μαζί με τον τάφο της και τα ιερά της λείψανα. Ο ευσεβής και πιστός λαός της Θεσσαλονίκης τα δέχθηκε όλα ως δώρα του Θεού εκλεκτά. Και με κατάνυξη και συγκίνηση θησαύρισε σε ασημένια Λάρνακα τα ιερά λείψανα της Οσίας προς ευλογίαν ο λων. Η αγία Ανυσία έζησε στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια του Μαξιμιανού (300 μ.Χ.). Οι γονείς της ήταν επιφανείς και πάμπλουτοι. Ως πρώτο τους όμως πλούτο θεωρούσαν τον Ιησού Χριστό και τη χριστιανική πίστη. Αυτόν τον πνευματικό θησαυρό φρόντισαν να εναποθέσουν με πολλή επιμέλεια στο βάθος της ψυχής της μικρής τους μοναχοκόρης Ανυσίας. Το μικρό παιδί δεχόταν ολόψυχα την αγία διαπαιδαγώγηση των γονέων της. Και όσο μεγάλωνε, χαιρόταν γιατί είχε τέτοιους γονείς, που ήταν και στο όνομα και στα πράγματα πιστοί γονείς. Θαύμαζε την ταπεινοφροσύνη τους, τη φιλανθρωπία τους και την ελεημοσύνη τους και αγωνιζόταν και αυτή με τα δικά της μέτρα να τους μιμηθεί. Ούτε ο κόσμος της ματαιότητας τη σαγήνεψε, ούτε η ηλικία της νεότητας την έθελξε με τα θέλγητρά της. «Πόσο ζηλευτή είναι η ηλικία των γερόντων με τη σοφία και την πείρα τους! Πόσο ύπουλη και επικίνδυνη η νεότητά σου!» έλεγε στον εαυτό της. Σύντομα έφυγαν για την ουράνια πατρίδα οι γονείς της. Έφυγαν ευτυχισμένοι, για τι άφησαν πίσω παιδί μεγαλωμένο, ώριμο, έχοντας διαμορφωμένη προσωπικό­τητα με ορθά κριτήρια. Αμέσως μετά τον θάνατο των γονέων της η Ανυσία εκποίησε τη μεγάλη κληρονομιά της, απέραντα εύφορα κτήματα, αμέτρητα κοπάδια ζώων και κατοικίες, για να τα διαμοιράσει όλα σε πτωχούς, σε χήρες, σε εγκαταλειμμένα και ορφανά παιδιά και σε αρρώστους. Ιδιαίτερα τη συγκινούσαν όσοι ήταν φυλακισμένοι για το όνομα του Κυρίου. Έτρεχε λοιπόν η Ανυσία στις φυλακές. Δωροδοκούσε τους φύλακες και επισκεπτόταν στα υγρά και σκοτεινά κελλιά τους ομολογητές του Κυρίου. Περιποιούνταν με στοργή τις πληγές τους και τους στήριζε με της καρδιάς της τα πύρινα λόγια λέγοντάς τους να μείνουν πιστοί στον Ιησού Χριστό «άχρι θανάτου» και να μη λυγίσουν. Και ενώ έλεγε αυτά μέσα στην αγνή ψυχή της, κρυφόκαιγε η φλόγα της ιερότερης επιθυμίας, να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Η ζωή της αγίας Ανυσίας κυλούσε φιλήσυχα και φιλόθεα. Έχοντας επιλέξει την παρθενική ζωή ζούσε μόνη της σε ένα σπιτάκι έξω από τα τείχη της πόλεως μαζί με άλλους εκεί γύρω, περιφρονημένους από τους ειδωλολάτρες Χριστιανούς. Απολάμβανε η Αγία μια δυνατή πνευματική σχέση αγάπης και στοργής με τον ουράνιο Νυμφίο της. Ζούσε επί ώρες απορροφημένη με της προσευχής τα νοήματα και σαν άλλη Μαρία καθόταν «παρά τους πόδας του Ιησού» και δεχόταν καθημερινά μαθήματα ζωής από το νόμο του Ευαγγελίου Του. Ο πανάγαθος Ιησούς, που παρακολουθούσε άγρυπνος τη δούλη Του, την ενίσχυε και τη χαρίτωνε σε όλους τους αγώνες της. Αλλά και ο πάγκακος και μισόκαλος διάβολος και αυτός την παρακολουθούσε, ενοχλημένος όμως φοβερά από τα κατορθώματα της αρετής της. Γι’ αυτό προσπάθησε να την αποσπάσει από τα παλαίσματα των ιερών της ιδανικών. Άλλοτε τη θορυβούσε με παράδοξους ήχους, άλλοτε της έφερνε υπνηλία και ακηδία στις ώρες της προσευχής της, και άλλοτε με ασθένειες προσπαθούσε να την κάμψει. Η Ανυσία όμως όλα τα περιφρονούσε με γενναιότητα και συνέχιζε εντονότερα τον αγώνα της και την προσευχή της. «Σε ευχαριστώ, Κύριε, γιατί με τη δύναμή Σου και τη θεία Σου Χάρη κρατώ ασύλητο το κόσμημα της παρθενίας. Προσμένω να βρεθώ στη χορεία των φρονίμων παρθένων. Εσένα μόνο ποθώ, η ύπαρξή μου καταφλέγεται από την τέλεια αγάπη σε Σένα». Με τέτοια ιερά νοήματα ετοίμαζε ο Κύριος την Οσία Του για την έξοδό της. Ήταν η ημέρα του Κυρίου. Η Ανυσία όπως πάντα ετοιμάστηκε για το Ναό. Πέρα σε την Κασσανδριωτική Πύλη ανάμεσα από πλήθος εμπόρων απαρατήρητη. Όμως στον υπασπιστή του Αυτοκράτορα – που περνούσε από εκεί – δημιούργησε έκπληξη το γενναίο της και ατρόμητο παράστημα και βάδισμα. Την πλησίασε. Της έσφιξε τους βραχίονες. Την ταρακούνησε και της είπε:

–Πες μου, ποια είσαι και που πηγαίνεις;

–Είμαι δούλη Ιησού Χριστού, του παντοκράτορος Κυρίου «του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην». Σήμερα είναι ημέρα Κυρίου. Πορεύομαι στον οίκο του Κυρίου για να Τον λατρεύσω, απάντησε η Οσία. Ο υπασπιστής εξαγριώθηκε πολύ από την απάντηση και την απείλησε.

–Ξέρεις, της λέγει, έχω διαταγή από τον Αυτοκράτορά μου. Έχω άδεια και δύναμη να σε εξοντώσω. Αν θέλεις, λυπήσου τη ζωή σου και θυσίασε σ’ αυτά τα είδωλα που βλέπεις λίγο πιο κάτω μπροστά σου σ’ αυτό το δρόμο. Τότε η γενναία Ανυσία τον κοίταξε με οίκτο και αγία περιφρόνηση. Αρνήθηκε να υπακούσει. Αγανακτισμένος από την προσβολή ο υ πασπιστής έβγαλε το ξίφος του και το βύθισε βίαια στα πλευρά της Οσίας. Πλούσιο το αίμα ανέβλυσε και έλουσε το αγνό σώμα της πιστής Ομολογήτριας του Χριστού. Η Οσία λουσμένη στο αίμα του Μαρτυρίου έπεφτε νεκρή πάνω στο δρόμο. Μέσα σε λίγα λεπτά ο Κύριος είχε αλλάξει το δρομολόγιο της Οσίας Του εκείνη την ημέρα. Αντί να τη δεχθεί στο Ναό Του την υποδέχθηκε στον Αχειροποίητο ναό της ουρανίου Βασιλείας Του όχι μόνο ως Οσία αλλά και ως Μάρτυρά Του, για να ενώσει και τη δική της φωνή με τις δοξολογίες των Αγγέλων στη θεία Λειτουργία του υπερουρανίου Θυσιαστηρίου.

Αγία Ανυσία! Μια νεανική μορφή του 4ου αιώνος, με ζωή που ευωδιάζει τόσο δυνατά από τα μύρα της αγνότητος, της θυσίας, της προσφοράς και της ομολογίας. Μια ζωή τόσο ζηλευτή! Μεθαύριο ανατέλλει μια νέα χρονιά. Ας καλέσουμε την αγία Ανυσία στο ξεκίνημα του καινούργιου μας δρόμου και ας την κάνουμε πρότυπο ζωής. Ας μη λησμονούμε ποτέ: Μόνο τα πρότυπα των Αγίων (που αν τιγράφουν στη ζωή τους με πιστότητα τη ζωή του Χριστού) μπορούν να μας χαρίζουν την πραγματική ευτυχία, γιατί είναι οι ασφαλέστεροι οδοδείκτες του ουρανού.

Μοιραστείτε το άρθρο:

Ένα κάθε μέρα

8 Φεβρουαρίου 2025

Ολιγάρκεια

Αυτός που δεν ζητάει τα πολλά έχει όλα τα καλά.

παροιμία

Γίνε και εσύ συνδρομητής !

Πρόσφατες αναρτήσεις

Το συναξάρι της ημέρας

Φιλικές Ιστοσελίδες