Σήμερα 9/10 εορτάζουν:
- Άγιος Ιάκωβος του Αλφαίου, ο Απόστολος
- Όσιοι Ανδρόνικος και Αθανασία η συμβία του
- Δικαίων Αβραάμ και Λωτ του ανεψιού του
- Οσία Ποπλία η Ομολογήτρια
- Όσιος Πέτρος «ο από στρατιωτών»
- Άγιος Τύχων Πατριάρχης Μόσχας
- Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της «Ναυπακτιώτισσας»
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος τοῦ Ἀλφαίου, ὁ Ἀπόστολος
Ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου, αδελφός του Ματθαίου του ευαγγελιστή και γιός του Αλφαίου. Ο Ιάκωβος, αφού αγωνίστηκε για την αλήθεια του Χριστού στην Ιερουσαλήμ, έπειτα πήγε και σε άλλες χώρες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Εκεί, κατέστρεφε τους βωμούς των ειδώλων και με την χάρη του Θεού γιάτρευε αρρώστιες και εξεδίωκε τα ακάθαρτα πνεύματα. Γι᾿ αυτό και οι ειδωλολάτρες τον ονόμαζαν θείο σπέρμα. Ο ιδρώτας, οι μόχθοι και οι κίνδυνοι που υπέστη για την διάδοση του Ευαγγελίου, ήταν πολλοί. Ο θάνατος πολλές φορές τον πλησίασε, αλλά στη σκέψη του Ιακώβου κυριαρχούσαν ενθαρρυντικά τα λόγια του Κυρίου, «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι». Εκείνος που θέλει να με ακολουθεί σαν γνήσιος μαθητής μου, λέει ο Κύριος, ας απαρνηθεί το διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό του, και ας πάρει την απόφαση να υποστεί για μένα όχι μόνο θλίψη και δοκιμασία, αλλά ακόμα και θάνατο σταυρικό. Και τότε ας με ακολουθεί, μιμούμενος το παράδειγμά μου. Έτσι και ο Ιάκωβος, μιμούμενος το Διδάσκαλό του, υπέστη σταυρικό θάνατο.
Η Οσία Ποπλία η Ομολογήτρια
Παντρεύτηκε και αναδείχτηκε πρότυπο χριστιανής γυναίκας, που ξέρει με την υπακοή και την αγάπη να διατηρεί την αρμονία του οικογενειακού σπιτιού. Η Οσία Ποπλία γεννήθηκε και έζησε στην Αντιόχεια, επί αυτοκρατόρων μεγάλου Κων/νου μέχρι και Ιουλιανού του παραβάτη (361 μ.Χ.). Ο τρόπος με τον οποίο φρόντισε και μπόρεσε να αναθρέψει το μοναχογιό της Ιωάννη, μαρτυρείται από την διαγωγή, με την οποία έλαμψε αυτός και αναδείχτηκε έξοχος μεταξύ εξόχων. Ήταν τόσο σεμνός και υπερβολικά ταπεινόφρων, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Αντιοχείας τον πίεσαν να την αναλάβει αυτός. Αλλ᾿ ο Ιωάννης έμεινε άκαμπτος και έμεινε απλός ιερέας. Μετά λοιπόν την δική του χειροτονία και το θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του Ποπλία παρέλαβε στο σπίτι της ευσεβείς ορφανές παρθένες. Φρόντιζε να τις κυβερνά με στοργή και τους μετέδιδε την θερμή πίστη της, τις μάθαινε να είναι αγνές και όταν χρειαστεί να γίνουν ηρωίδες του σταυρού και μάρτυρες του Ευαγγελίου. Όταν κάποτε ήλθε ο Ιουλιανός στην Αντιόχεια να ενθαρρύνει τους ειδωλολάτρες, πέρασε έξω από το σπίτι της Ποπλίας. Τότε αυτή, μαζί με τις άλλες παρθένες, έψαλλαν δυνατά «Τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον..». Εκνευρισμένος ο Ιουλιανός, έστειλε και της έκαναν παρατήρηση να μη το ξανακάνει. Αλλ᾿ όταν ξαναπέρασε από το σπίτι της, αυτή έψαλλε δυνατά «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού». Τότε έδωσε διαταγή και την μαστίγωσαν σκληρά, αλλά επειδή ήταν γριά δεν την σκότωσε. Έτσι η Ποπλία συνέχισε το αγαθοποιό έργο της, μέχρι που η δίκαια ψυχή της παραδόθηκε στο στεφανοδότη Χριστό.
Ο Όσιος Πέτρος «ο από στρατιωτών»
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου (829) και καταγόταν από την επαρχία των Γαλατών της Μικράς Ασίας. Ήταν γιός του Θεοφίλου και της Ευδοκίας και το πρώτο του όνομα ήταν Λέων. Επειδή ήταν ωραίος και δυνατός στο σώμα αλλά και στη φρόνηση, ο βασιλιάς τον έκανε κόμη. Αφού για πολλά χρόνια πολέμησε και έκανε πολλά ανδραγαθήματα, κατόπιν τα καταφρόνησε όλα και έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Δαφνώνα, με το όνομα Πέτρος. Έπειτα πήγε στον Όλυμπο και από εκεί στα Ιεροσόλυμα. Αλλά και εκεί δεν έμεινε μόνιμα, αφού έφυγε στη Λαοδικεία και την Αττάλεια. Αφού με ανδρεία υπέφερε τους κόπους της οδοιπορίας και της άσκησης, και τον άγριο θυμό των Ισμαηλιτών, που συναντούσε στο δρόμο, τελευταία επανήλθε στον Όλυμπο. Επειδή δε το ύψος της αρετής του έγινε φανερό στους βασιλείς, γι᾿ αυτό και ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδών, το έτος 867, τον έπεισε να κατοικήσει στο μοναστήρι του Αγίου Φωκά. Εκεί λοιπόν, μετά από πολλούς πνευματικούς αγώνες, παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο.
