Σήμερα 10/10 εορτάζουν:
- Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία τα αδέλφια
- Όσιοι Θεόφιλος ο Ομολογητής και Λογγίνος ο Στυλίτης
- Άγιοι Διακόσιοι Μάρτυρες
- Άγιος Βασιανός
- Άγιος Paulinus Αρχιεπίσκοπος Υόρκης
- Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα
- Άγιος Ανδρέας της Τότμα
- Άγιος Διονύσιος ο φιλόσοφος
- Σύναξη των Αγίων της Βολυνίας
- Άγιοι Είκοσι Έξι Οσιομάρτυρες Ζωγραφίτες
Ο Άγιος Ευλάμπιος και Ευλαμπία τα αδέλφια
Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (296 μ.Χ.). Ο διωγμός κατά των χριστιανών ήταν σκληρός και ανελέητος. Γι᾿ αυτό, ο Ευλάμπιος και η αδελφή του Ευλαμπία κρύβονταν μαζί με άλλους χριστιανούς στο βουνό. Εκεί, ζούσαν καλλιεργώντας την προσευχή και την μελέτη των ιερών Γραφών. Κάποια μέρα, ο Ευλάμπιος πήγε στη Νικομήδεια να προμηθευθεί τροφές, αλλά οι ειδωλολάτρες τον αναγνώρισαν και αμέσως τον συνέλαβαν. Βέβαια, στην ερώτηση του βασιλιά αν πιστεύει στο Χριστό, ομολόγησε φανερά ότι είναι χριστιανός, οπότε τον έβαλαν μέσα σε ειδωλολατρικό ναό για να θυσιάσει με την βία. Ο Ευλάμπιος, όμως, διά της προσευχής συνέτριψε το είδωλο του θεού Άρη. Και ενώ άρχισαν να τον μαστιγώνουν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, όρμησε η αδελφή του Ευλαμπία, και αφού τον αγκάλιασε, παρακάλεσε το Θεό να την αξιώσει να συμμαρτυρήσει με τον αδελφό της. Τότε έβαλαν και τους δυό σε ένα καζάνι με βραστό νερό. Αλλά διά θαύματος αυτοί δροσίζονταν, και έτσι βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Αυτό έκανε να πιστέψουν στο Χριστό 200 ειδωλολάτρες, οι οποίοι μαζί με τον Ευλάμπιο και την Ευλαμπία αποκεφαλίστηκαν υπέρ της αλήθειας του Κυρίου. Και όπως λέει ο λόγος του Θεού, «Δόξα και τιμή και ειρήνη θα αποδοθεί στον καθένα που εργάζεται το αγαθό και πεθαίνει γι᾿ αυτό».
Ο Όσιος Θεόφιλος ο Ομολογητής
Ζηλευτός αγωνιστής υπέρ της Ορθοδοξίας ο Όσιος Θεόφιλος, γεννήθηκε σ᾿ ένα χωριό κοντά στη Τιβεριούπολη. Όταν φοιτούσε στο σχολείο, διακρινόταν μεταξύ των συμμαθητών του για την επίδοση στα γράμματα, αλλά και για την σεμνότητα του ήθους και την άριστη διαγωγή του. Νέος ακόμα, επισκέφθηκε ευσεβή μοναχό, τον Στέφανο, που είχε στήσει την κατοικία του επάνω στο όρος Σελέντιο. Υπό τις οδηγίες του ο Θεόφιλος μεγάλωνε πνευματικά και πλούτιζε τις γνώσεις του στα δόγματα της Ορθοδοξίας. Επειδή οι γονείς του ήταν αρκετά πλούσιοι, προσπαθούσε να τους κάνει προθυμότερους στην υπηρεσία θεοφιλών έργων. Και το κατάφερε. Έτσι αυτοί, μεγάλο μέρος της περιουσίας τους διέθεσαν για την ανακούφιση των φτωχών και για την κατασκευή μοναστηριού στο όρος Σελέντιο, όπου αργότερα έγινε μοναχός και ο Θεόφιλος. Τότε όμως, ήταν τα χρόνια που κυβερνούσε ο εικονομάχος Λέων ο Ίσαυρος. Και ο Θεόφιλος δεν επαναπαύτηκε στις ασκητικές του ασχολίες. Κατέβηκε στο πεδίο της μάχης, άφησε το ήσυχο ασκητήριό του και πήγαινε σε πόλεις και χωριά, και κήρυττε υπέρ της Ορθοδοξίας. Παρακινούσε άνδρες και γυναίκες, κληρικούς και λαικούς να μη λιποψυχούν, αλλά να μένουν ακλόνητοι και αφοσιωμένοι στο ορθόδοξο φρόνημα της μητέρας Εκκλησίας. Καταγγέλθηκε γι᾿ αυτό, τον συνέλαβαν και τον πήγαν στη Νίκαια, όπου υπέστη την ποινή του ραβδισμού και του πυρωμένου σιδήρου στη σάρκα του. Γύρισε νικητής στο μοναστήρι του, όπου η ψυχή του αποδήμησε στα μακάρια ουράνια σκηνώματα.
Ο Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα (Ρώσος)
Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1812 στο χωριό Μεγάλο Λιπόβιτς της περιφέρειας του Ταμπώφ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Μιχαήλ Θεοδώροβιτς Γρένκωφ και η μητέρα του Μάρθα Νικολάγεβνα. Είχαν συνολικά οκτώ παιδιά και ο Όσιος Αμβρόσιος ήταν έκτος στη σειρά. Το βαπτιστικό όνομα του Οσίου ήταν Αλέξανδρος και η ευσεβής οικογένειά του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου, αν και ο ίδιος, από μικρός, ήταν πολύ ζωηρός αλλά και πολύ ευφυής. Παρακολούθησε ιερατικό σεμινάριο και στην αρχή έγινε δάσκαλος. Κατόπιν έγινε μοναχός στην Όπτινα και στις 2 Φεβρουαρίου του 1843 Διάκονος. Στα τέλη του 1845 (9 Δεκεμβρίου ) και σε ηλικία 33 χρονών, έγινε ιερέας. Σε λίγο όμως η υγεία του χειροτέρεψε, αλλ᾿ η ζωή του υπήρξε οσιακή και άκρως ευεργετική στους συνανθρώπους του. Είχε προορατικό χάρισμα και ίδρυσε γυναικείο κοινόβιο το 1872. Οι δοκιμασίες που υπέστη ήταν πολλές, αλλ᾿ αυτός στάθηκε βράχος υπομονής και έμπρακτος διδάσκαλος των θεικών αρετών. Πέθανε στις 10 Οκτωβρίου του 1891 και αγιοποιήθηκε το 1990.
