Ν.Α. • ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΟΜΟΡΦΑ ΜΥΣΤΙΚΑ
Είμαι η Κατερίνα και τελειώνω τη Β΄ Λυκείου. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας δύο όμορφα μυστικά που ανακάλυψα μέσα στην καρδιά των γονιών μου. Είναι για μένα μεγάλη περιουσία!
Μυστικό 1.
Με είχε πιάσει φοβερό άγχος τις τελευταίες εβδομάδες. Η φράση που κυριαρχούσε στο σπίτι ήταν μία: «δεν «υπάρχουν χρήματα για τα φροντιστήρια της Κατερίνας. Ας διαβάσει μόνη της». Την πρωτοείπε ο πατέρας μου ένα βράδυ. Έπεσε σαν κεραυνός. Κι εγώ έπεσα κεραυνοβολημένη στο κρεβάτι. Δεν πρόκειται να οργανώσω τον χρόνο μου, δεν πρόκειται να βγάλω έγκαιρα την ύλη, δεν πρόκειται να καλύψω τα κενά, δεν πρόκειται να λύσω τις απορίες μου, δεν πρόκειται να κάνω επιπλέον ασκήσεις, δεν… δεν πρόκειται να περάσω… Αυτές οι μαύρες σκέψεις κυκλοφορούσαν στο μυαλό μου, ώσπου χθες αργά το βράδυ άκουσα από τη μισάνοιχτη πόρτα της κουζίνας τους γονείς μου που συζητούσαν.
– Θα τα καταφέρεις, Σωτήρη; Δυό δουλειές κάθε μέρα; Έχεις και το θέμα με τα νεφρά. Φοβάμαι την υγεία σου!…
– Μια χρονιά είναι, Ειρήνη. Θα περάσει. Και θα περάσει και η Κατερίνα μας! Χαλάλι της. Ποτέ της δεν μας κούρασε! Αξίζει μια βοήθεια το παιδί! Έχει ο Θεός! Εσύ στην προσευχή και εγώ στις φορτοεκφορτώσεις. Θα σηκώνουμε τα βάρη όλοι μαζί! Και, για σκέψου, βρε Ειρήνη! Όταν θα γίνει γιατρός η Κατερινούλα μας…
Δεν άντεχα να ακούσω άλλα. Με πήραν τα κλάματα… Ο πατέρας κάνει τεράστια θυσία για μένα…
Μυστικό 2
Μήνες τώρα έχει ψυχρανθεί η κυρία Πελαγία με τη μητέρα μου. Είναι γειτόνισσα στο διπλανό διαμέρισμα. Μια μικροπαρεξήγηση ήταν, αλλά πήρε δυσανάλογα μεγάλες διαστάσεις. Μάταια έκανε προσπάθειες συμφιλίωσης η μητέρα μου. Πέρασαν τρεις μήνες. Δεν μιλιούνται, δεν καλημερίζονται. «Τη δουλειά της και τη δουλειά μας», είπα μια μέρα στη μητέρα μου, που την είδα στενοχωρημένη. Στο σπίτι δεν ξανασχολήθηκε κανείς… Τουλάχιστον έτσι νόμιζα…
Ώσπου χθες μετά το σχολείο, με συνάντησε στο δρόμο ο παπα-Σεραφείμ της ενορίας μας.
– Κατερίνα μου, μήπως μπορεί η μάνα σου να μου φέρει το δεύτερο πρόσφορο Σάββατο αντί για Κυριακή;
– Η δικιά μου η μάνα; Το δεύτερο; Κάνει η μάνα μου πρόσφορα;
– Τρεις μήνες τώρα, δεν λειτουργώ με άλλα πρόσφορα, παρά με της κυρίας Ειρήνης.
– Είστε σίγουρος, πάτερ; Δεν πήρα είδηση πότε ζυμώνει!
– Δυό φορές την εβδομάδα, παιδί μου, έχω καλοζυμωμένο πρόσφορο. Και το δεύτερο έχει πάντα συνοδευτικό σημείωμα: Υπέρ υγείας και φωτισμού, Πελαγίας.
Έσκυψα, πήρα την ευχή του… Ο δρόμος για το σπίτι μου έμοιασε διαφορετικός. «Τη δουλειά της και τη δουλειά μας», είχα πεί στη μάνα μου… Κι η μάνα μου ήξερε πολύ καλά… τη δουλειά της!
Ν.Α.
«ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», MAΪΟΣ 2024
