Χρόνια περίμενε ένα αδερφάκι.
Μόνη της στα παιχνίδια, χωρίς παρέα στις κούνιες και στο μονόζυγο του πάρκου της γειτονιάς… Μόνο όταν αντάμωναν με τα ξαδέλφια της, που έμεναν μακριά σε άλλη πόλη, χαιρόταν πολύ και λαχταρούσε κι εκείνη… ένα αδερφάκι!
–Μαμά, γιατί να μην έχω κι εγώ ένα αδερφάκι; είπε κάποια φορά το παράπονό της.
–Κατερίνα μου, κάνε προσευχή να μας το δώσει ο Θεός, της είχε πει τότε η πιστή μητέρα της κοιτάζοντάς την στα καθαρά της μάτια.
Η μικρή Κατερίνα τον κράτησε τον λόγο της μητέρας. Και από τότε, κάθε βράδυ έκανε προσευχή στην Παναγία και στους Αγίους που ήξερε, λέγοντας το αίτημά της.
Ιούλιος 2020.
Η Κατερίνα είναι έξι χρονών. Μαζί με τη μητέρα και τη θεία της ξεκινούν από την πόλη τους για ένα προσκύνημα στην Τήνο. Ο πατέρας δούλευε και δεν μπορούσε να είναι μαζί τους.
Έφτασαν στο νησί και κατευθύνθηκαν προς την Παναγία.
Στην άκρη του δρόμου η Κατερίνα βλέπει έναν κόκκινο διάδρομο, που έφτανε μέχρι πάνω στην εκκλησία.
–Τι είναι αυτό το χαλί; ρωτά με ενδιαφέρον.
–Εδώ έρχονται άνθρωποι, για να παρακαλέσουν την Παναγία για ένα θέμα τους, της απαντά η θεία. Άλλοι για να τους δώσει την υγεία τους, άλλοι για να βρουν δουλειά, άλλοι για να βοηθήσει τα συγγενικά τους πρόσωπα… Κι όταν θέλει η Παναγία, γίνεται και το θαύμα. Όμως, για να τους ακούσει η Μητέρα του Θεού, οι ίδιοι θέλουν να κάνουν έναν κόπο παραπάνω, να πονέσουν λίγο… Γι’ αυτό, ανεβαίνουν πεσμένοι στα γόνατα μέχρι την εκκλησία.
Τότε η Κατερίνα πρόσεξε πως δυό νέοι άνθρωποι γονατιστοί ανέβαιναν με κόπο την ανηφόρα.
Είχαν μείνει δύο τετράγωνα. Χωρίς δεύτερη κουβέντα η μικρή πέφτει με τα γόνατα πάνω στο κόκκινο χαλί.
Μητέρα και θεία τα έχουν χαμένα. Δεν ρωτούν τίποτα. Παρακολουθούν με συγκίνηση τον αγώνα του παιδιού τους.
Φτάνουν σιγά σιγά στα πρώτα σκαλοπάτια. Η Κατερίνα είχε κουραστεί, μα δεν το έβαζε κάτω. Πλήθος οι προσκυνητές περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους, μέχρι να φτάσουν στη θαυματουργή εικόνα. Παραμέρισαν για να περάσει το γονατιστό κοριτσάκι με τη συνοδεία του.
Άναψαν το κεράκι τους, προσκύνησαν τη θαυματουργή εικόνα και στάθηκαν σε μια γωνιά του Ναού να προσευχηθούν.
–Κατερίνα, τι έκανες τόση ώρα που ανέβαινες με τα γόνατα; Τι έλεγες; βρήκε την ευκαιρία να ρωτήσει η θεία.
–Παρακαλούσα την Παναγίτσα να μου δώσει αδερφάκι! απάντησε η μικρή με χαρά.
–Μόνο αυτό έλεγες, όλη την ώρα; ρώτησε και η μητέρα.
–Ναι, μόνο αυτό.
Κοίταξε με αγάπη και θαυμασμό το σπλάχνο της και δάκρυσε.
–Συνέχισε την προσευχή σου. Πες το πάλι στην Παναγία. Θα καθίσουμε λίγο ακόμα στον ναό.
Ύστερα από αρκετή ώρα έφυγαν και οι τρεις τους συγκινημένες από το προσκύνημα και με την κρυφή ελπίδα ότι η Παναγία τους είχε ακούσει.
Και πράγματι∙ Σε ένα χρόνο η Κατερίνα είχε αδερφάκι!
Οι γονείς δεν παύουν να ευχαριστούν την Παναγία και όλους τους Αγίους για το θαύμα. Και η μικρή Κατερίνα δεν χορταίνει να αγκαλιάζει το αδερφάκι και να του κάνει χίλια παιχνίδια.
Ε.Μ.
Περιοδικό «Προς τη ΝΙΚΗ», Αύγουστος 2021
