Χριστιανική Κατασκήνωση
Έτσι έζησα την Κατασκήνωση…
Γράφουν οι «Χαρούμενες Αγωνίστριες» Λυκείου Αθηνών
«Χαίρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης»
Παναγία… σκέπη του κόσμου,
της Κατασκηνώσεώς μας,
δική μας,
δική μου…
Έτσι τη νιώσαμε η καθεμιά μας τη Μητέρα του Θεού φέτος – περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Την αισθανόμασταν να βρίσκεται ανάμεσά μας και να μας μιλάει, να μας ευλογεί∙ στις ώρες της προσευχής, του πρωινού αγιογραφικού αναγνώσματος, στο τραπέζι μας, στο τραγούδι, στις συζητήσεις, στο παιχνίδι μας, στις ώρες της ησυχίας με τον εαυτό μας σ’ ένα μπαλκόνι του Ναού μας αγναντεύοντας τη θάλασσα και τον απέραντο ουρανό.
Ζητήσαμε τις ιδιαίτερες πρεσβείες Της πριν τη συμμετοχή μας στα αγιαστικά ιερά μυστήρια της Εξομολόγησης και της θείας Ευχαριστίας. Την επικαλεστήκαμε γονατιστές για όλα μας τα θέματά μας στις ιερές Παρακλήσεις τον Αύγουστο. Καταλάβαμε περισσότερο πόσο κοντά μας τη ζητάμε στη θεία Λειτουργία με την τόσο συχνή αναφορά του Πάντιμου ονόματός Της.
Στο αφιέρωμα που είχαμε για την Παναγία μας ως Προστάτιδα στους Αγώνες του Έθνους κατά την ημέρα Πατρίδας, Την είδαμε να προστατεύει το Έθνος μας σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας του με τις θαυμαστές επεμβάσεις Της και μας κατέλαβε δέος κι ευγνωμοσύνη!
Ακούσαμε θαύματα… Κυρίως είδαμε θαύματα σε μας τις ίδιες…
**********
Παναγία μου,
τώρα που δεν είμαστε πια στον ευλογημένο χώρο της Κατασκήνωσής μας, συνέχισε να μας σκεπάζεις, να μας ενισχύεις, να μας ευλογείς, όπου κι αν βρισκόμαστε!
Ελληνικό Κορινθίας, 2017
Δημοσιεύθηκε στο «Πρός τή ΝΙΚΗ» τον Αύγουστο του 2018.
