Όταν λειτουργούσε ο όσιος Ιάκωβος, ο ταπεινός Γέροντας της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ, έλαμπε το πρόσωπό του. Κάποιοι παρατηρούσαν επίσης ότι δεν πατούσε στο έδαφος! Ο ίδιος είχε πολύ καθαρή ψυχή, γι’ αυτό κατά τη θεία Λειτουργία έβλεπε γύρω του όχι μόνο τους ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα στο Ναό αλλά και τους Αγγέλους που περικύκλωναν την αγία Τράπεζα.
Κάποτε σε μία θεία Λειτουργία, πλησίαζε η ώρα για τη Μεγάλη Είσοδο. Ο π. Ιάκωβος βρισκόταν μπροστά στην Αγία Τράπεζα και ο ψάλτης εκείνη την ώρα έψελνε τον Χερουβικό Ύμνο: «Οἱ τά Χερουβείμ μυστικῶς εἰκονίζοντες…». Τίποτε άλλο δεν ακουγόταν. Ο ευλαβέστατος Γέροντας προσευχόταν με κατάνυξη. Καμία σκέψη, από τις πολλές φροντίδες και τα προβλήματα που είχε, δεν άφηνε να φωλιάσει μέσα του. Ένιωθε ότι βρισκόταν στον ουρανό μαζί με τους Αγγέλους για να υμνεί και να δοξάζει τον Θεό.
Τότε ήταν που άκουσε κάτι σαν φτερούγισμα δίπλα του κι έπειτα κι άλλο, κι άλλο… Λες και πετούσαν γύρω του πουλιά τ’ ουρανού. Ξαφνικά ένιωσε και κάτι να τον ακουμπά στον αριστερό ώμο. Κάτι μεγάλο σαν να τον έσπρωχνε προς τα αριστερά, εκεί στην Πρόθεση που πήγαινε για να λάβει τα Τίμια Δώρα και να προχωρήσει στη Μεγάλη Είσοδο. Γύρισε να δει μήπως κατά λάθος τον κτύπησε ο μοναχός που θα ’βγαινε με τη λαμπάδα και το θυμιατό. Δεν ήταν κανείς. Το μόνο που είδε ήταν μια μεγάλη φτερούγα δίπλα στον ώμο του. Ήταν ένας από τους πολλούς Αγγέλους που τον περιτριγύριζαν! Το ιερό Βήμα είχε γεμίσει από Αγγέλους. Ήταν τόσοι πολλοί, που αναγκάστηκε να τους πει «Κάντε τόπο, παρακαλώ, για να περάσω!»…
Στο μεταξύ, ο μοναχός που κρατούσε τη λαμπάδα και το θυμιατό, στεκόταν ήδη έξω από το Ιερό κι έψελνε «Ὡς τόν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι…» — ας υποδεχθούμε τον Βασιλιά όλου του κόσμου! Την ώρα εκείνη ξεπρόβαλε από την πλαϊνή πόρτα του Ιερού ο Γέροντας κρατώντας τα Τίμια Δώρα. Γύρω του φτερούγιζαν Άγγελοι ντυμένοι στα λευκά. Δεν του έκανε εντύπωση. Φυσικό είναι! Κάθε βασιλιάς έχει κοντά Του τη δική Του συνοδεία. Κι ο Χριστός, ως πανένδοξος Βασιλιάς, είναι φυσικό να έχει πάντα κοντά Του τους πιο πιστούς και αφοσιωμένους υπηρέτες. Τους αγίους Αγγέλους.
Συνέχισε τη θεία Λειτουργία με την ψυχή του πλημμυρισμένη από ειρήνη και χαρά. Οι Άγγελοι έμειναν μαζί του μέχρι να πει και το «Δι’ εὐχῶν…».
Μετά τα έλεγε αυτά που είδε κι άκουσε στους ανθρώπους που τον πλησίαζαν, για να τους βοηθήσει να καταλάβουν πόσο μεγάλα πράγματα συμβαίνουν σε κάθε θεία Λειτουργία:
‒Τι γίνεται στο Ιερό την ώρα της Λειτουργίας! Άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν και περικυκλώνουν την Αγία Τράπεζα και τα Τίμια Δώρα. Ψάλλουν και υμνούν τον Τριαδικό Θεό. Τι τιμή και τι ευτυχία να λατρεύουμε μαζί τους τον «Βασιλέα τῶν ὅλων», τον μόνο αληθινό Θεό!
Νικηφόρος
*Πηγή: «Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ (Διηγήσεις-Νουθεσίες-Μαρτυρίες), Εκδ. «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», Θεσσαλονίκη 2016.
«Πρός τή ΝΙΚΗ», Νοέμβριος 2018
