Το Ιακωβάκι –το προσφυγάκι απ’ τη Μικρασία– ήθελε, αν γινόταν, ν’ ανέβαινε σ’ ένα ψηλό βουνό για να αγγίξει τον ουρανό. Μεγαλώνοντας μέσα στην Εκκλησία, μάθαινε πως στον ουρανό οδηγεί ένα στενό μονοπάτι που γίνεται βατό απ’ όποιον θέλει να ακολουθήσει τον Χριστό σηκώνοντας τον σταυρό του. Τον αγαπά δυνατά τον Χριστό ο Ιάκωβος. Αγαπά πολύ και τους ανθρώπους, γι’ αυτό λαχταρά να ζήσει αφοσιωμένος στην προσευχή γι’ αυτούς και στη Θεία Λατρεία. Θέλει να γίνει μοναχός.
Γρήγορα καταλαβαίνει ότι χρειάζεται φωτισμένο συμπαραστάτη και τον βρίσκει. Ήταν ο όσιος Δαβίδ, ο θαυματουργός Άγιος του τόπου της προσφυγιάς τους. Ήξερε καλά την ιστορία του. Με προστάτη του τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο είχε ζήσει τη μοναχική πολιτεία στο Μοναστήρι που ίδρυσε στη Β. Εύβοια, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στον όσιο Δαβίδ κατέφυγε λοιπόν, όπως κι οι συντοπίτες του σε κάθε τους ανάγκη.
Η πρώτη του γνωριμία με τη Μονή τον αποκαρδιώνει. Ερειπωμένα τα κτίρια κι οι ελάχιστοι μοναχοί, αδύναμοι να του συμπαρασταθούν. Μια εβδομάδα νηστεύει, προσεύχεται κι αποφασίζει: σ’ αυτή τη Μονή με θέλει ο Θεός.
Στην είσοδό της ένας άγνωστος μοναχός τού υπόσχεται ότι αν μείνει εκεί, θα έχει σπιτάκι λαμπρό. Ο Ιάκωβος, γονατιστός μπροστά στην εικόνα του Οσίου, νιώθει πως ο άγνωστος μοναχός είναι ο όσιος Δαβίδ κι ευλογεί την απόφασή του. Ενισχυμένος ξεκινά τον δύσκολο δρόμο του. Κείρεται μοναχός, χειροτονείται Ιερέας. Αυξάνει η Χάρις, αυξάνουν κι οι πειρασμοί και μαζί η επικοινωνία με τον Άγιό Του.
Τρία χιλιόμετρα απ’ τη Μονή, ανακαλύπτει έναν παράξενο βράχο με μια μεγάλη σχισμή-είσοδο στη σπηλιά που ασκήτευε ο όσιος Γέροντάς του. Εκεί μέσα τα βράδια παραδίδεται στην προσευχή. Κάποτε πριν μπει στην κατασκότεινη σπηλιά ζητά από τον Όσιο να προσευχηθεί μαζί του, χωρίς όμως να τον ταράξει με την υπερφυσική παρουσία του. Νιώθει τότε τον ηγούμενο δίπλα του να προσεύχεται μέχρι το ξημέρωμα.
Στη Μονή, μπροστά στην κάρα του Οσίου, ο πατήρ Ιάκωβος γονατιστός δέεται με δάκρυα για την προκοπή της ψυχής του και για κάθε ανάγκη των αδελφών του. «Εγώ τα λέω στ’ αυτί του Οσίου κι εκείνος ανοίγει γραμμή με τον Χριστό». Συνομιλίες αυθόρμητες, απλές, αποκαλυπτικές.
Μεταφέροντας στην πατρίδα του Οσίου την αγία κάρα του τον παρακινεί: «Γέροντα, ήρθαν οι χωριανοί σου για την ανομβρία, σε παρακαλώ, τώρα που θα πάμε, μπουμπούνισε, πρόσεξε, μη με ντροπιάσεις». Μόλις έφθασαν, άρχισαν οι βροντές κι οι αστραπές.
Στον προθάλαμο του χειρουργείου τον προσκαλεί: «Όσιε μου Δαβίδ… σ’ ένα τέταρτο πρέπει να είσαι εδώ κι αν έρθεις, πέρνα να πάρεις και τον Όσιο Ιωάννη*». Σε λίγο οι Άγιοι ήταν κοντά του: «Είμαι ο Γέρων Δαβίδ κι από εδώ ο Όσιος Ιωάννης ο Ομολογητής». Ο χειρουργός απεκάλυψε ότι την ώρα του χειρουργείου ένιωθε κάποιος να του κατευθύνει το χέρι.
Κι όταν ένας χωρικός έκαψε τα λιόδενδρα του Μοναστηριού ή άλλος έκλεψε το παγκάρι, παράτολμη η αίτηση στον φρουρό και προστάτη Όσιό του: δεν θα σου κάνω Εσπερινό, ούτε θα θυμιάσω, αν πριν δεν μου φέρεις τον ένοχο. Ο Άγιος του ουρανού «συμμορφώνεται» στην «απαίτηση» του Αγίου της γης και «έγκαιρα» οι ένοχοι παρουσιάστηκαν στη Μονή κι ομολόγησαν τα σφάλμα τους!
Οι δυνάμεις του Γέροντα Ιακώβου λιγοστεύουν. Όσοι ζητούν συμβουλή και προσευχή πληθαίνουν. Τα γράμματά τους τα πηγαίνει στην εικόνα: «Βλέπεις, Γέροντα, τι ζητάνε οι άνθρωποι, εδώ σου έχω και τα ονόματα, φρόντισέ τους».
Η υγεία του επιδεινώνεται. Με την κάρα του Οσίου πάνω στη λαβωμένη καρδιά του δέεται: «Άγιέ μου… αν ήλθε η ώρα μου, θέλω να παραλάβεις την ψυχή μου… να την πας στον Χριστό… και να του πεις, εσύ που έχεις παρρησία: θέλω τον Ιάκωβο, τον αμαρτωλό, να τον συγχωρήσεις. Είμαι κι εγώ άνθρωπος. Ό,τι με φώτισες έκανα στο Μοναστήρι». Ο Όσιος Γέροντάς του τον βοηθάει να συνέλθει. Είχε λίγο ακόμη ανήφορο, ο Άγιος της γης, μέχρι ν’ αγγίξει τον ουρανό.
Εκεί σε λίγους μήνες, τον υποδέχεται ο Άγιος τ’ ουρανού, για να ξεκινήσουν τη συνοδοιπορία της ατελεύτητης δοξολογίας του Κυρίου τους.
Και σ’ όσους βαδίζουμε τη χριστιανική οδό, άλλοτε ευχαριστημένοι κι άλλοτε απογοητευμένοι από τα ανθρώπινα στηρίγματά μας, μηνάνε: ένας φίλος του Θεού, ένας Άγιος, μπορεί να γίνει και δικός σου πιστός φίλος, βοηθός κι οδηγός σου.
Μ.
*Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος
«Πρός τή ΝΙΚΗ», Νοέμβριος 2018
