«Έκατσα που εσκαπέτησαν( διέφυγαν) με τα μπαϊράκια τους, απέ κατέβηκα. Ήταν μια εκκλησιά εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι... Μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου, είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγιά μου, βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα τον Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα Της, βγήκα από το εκκλησάκι...».