«Αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή»

Λίγοι μήνες έχουν περάσει από τη χειροτονία του ιατρού και ιερέα Λουκά σε επίσκοπο Τασκένδης και Τουρκεστάν. Η αγάπη του λαού στο πρόσωπό του αυξάνεται, και αυτό δεν μένει απαρατήρητο στις Αρχές. Ένα βράδυ δέχεται την επίσκεψή τους σπίτι του. Οι διαδικασίες συνοπτικές, χωρίς λόγια. Τον οδηγούν με τον «μαύρο κόρακα»* στις φυλακές της Τασκένδης και από εκεί, μετά από βασανιστικές ανακρίσεις, βορειοτέρα στις σκληρές φυλακές Μπουτύρκι, στη Μόσχα. Έτσι ξεκινάει η 11χρονη μαρτυρική πορεία του με φυλακίσεις, εξορίες, μαρτύριο. Φυλακές Τασκένδης, Μπουτύρκι, Ταγκάνκα, Σιβηρία… Γενισέισκ, Χάγια, Κρασνογιάρσκ, Τουρουχάνσκ (εδώ η θερμοκρασία το χειμώνα φτάνει στους -40oC)… Τελευταίος σταθμός το Πλάχινο, στο Βόρειο Πολικό κύκλο. Εκεί ο άνεμος δεν αφήνει σχεδόν τίποτα ζωντανό να επιζήσει. Ο δρόμος της εξορίας ξεκινά με τρένο μέσα σε βαγόνια φρικτά και πορείες μακρές. Κρύο, πείνα, κακουχίες και στενή παρακολούθηση από τους ανθρώπους του κόμματος. Κατά τη διάρκεια αυτής της μαρτυρικής του πορείας, όπου του δίνεται η δυνατότητα, βαπτίζει, λειτουργεί, χειροτονεί, κηρύττει, παρηγορεί, χειρουργεί και ιατρεύει. Οι χωρικοί της Σιβηρίας βρίσκουν στο πρόσωπό του τον πατέρα, τον ιερέα, τον ποιμένα τους. Και η μαρτυρική εκκλησία της Ρωσίας έναν ακόμη Άγιο, που έδωσε τα πάντα στον Θεό, διακόνησε τον άνθρωπο και αγάπησε το μαρτύριο.

Φυλακές της Τασκένδης

Κλείνεται στο θάλαμο των φυλακών μαζί με καταδίκους εγκληματίες. Στο κελλί 5-6 ατόμων στοιβάζονται 30-40 κατάδικοι. Κάθε κίνηση μέσα σε αυτό είναι δύσκολη. Στο παγωμένο πάτωμα δεν χωράνε όλοι, και ο ύπνος γίνεται μαρτύριο. Χωρίς παράθυρα, με λιγοστό φως κυλούν οι μέρες και οι νύχτες. Ένα παντοτινό μισοσκόταδο. Ανακρίσεις, βασανιστήρια, κρύο. Εκεί αρχίζουν να διαφαίνονται τα πρώτα σημάδια καρδιακής ανεπάρκειας. Τη δεύτερη φορά της φυλάκισής του σε αυτές τον υποβάλλουν δύο φορές στη φοβερή αλυσιδωτή ανάκριση. Τον βάζουν σε μία καρέκλα κάτω από το φως δυνατού προβολέα και τον ανακρίνουν ασταμάτητα διαφορετικοί ανακριτές επί 13 μερόνυχτα, χωρίς φαγητό, νερό και ύπνο. Το σώμα του γεμίζει πληγές από τα χτυπήματα. Εξαντλημένο, με πρησμένα πόδια τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο της φυλακής, για να ακολουθήσει νέα εξορία.

Φυλακή της Ταγκάνκα

Από τις φυλακές Μπουτύρκι μεταφέρεται στη φυλακή της Ταγκάνκα, στην άλλη άκρη της Μόσχας. Η μεταγωγή γίνεται μέσα στο κρύο με τα πόδια. Ο φημισμένος γιατρός, ο επίσκοπος Λουκάς, ρακένδυτος και άρρωστος προπορεύεται μίας ομάδας καταδίκων μέσα στη Μόσχα. Στις νέες φυλακές οι συγκρατούμενοι τού αφαιρούν τα λιγοστά υπάρχοντά του και τον αντιμετωπίζουν με εχθρότητα. Εκείνος μοιράζει την αγάπη του. Είναι ο πατέρας όλων και γίνεται γι’ αυτούς ακτίνα παρηγοριάς.

«Αγάπησα το μαρτύριο»

«Όταν σήκωνα το βαρύ σταυρό του Χριστού, δεν τον ένιωθα βαρύ και ο δρόμος αυτός ήταν ο δρόμος της χαράς, επειδή το ένιωθα απόλυτα και το διαισθανόμουν, ότι δίπλα μου πορεύεται ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός και ότι με βοηθάει να σηκώνω το σταυρό μου…».

(Από τους τελευταίους λόγους του Αγίου Λουκά στον Ι. Ν. Αγίας Τριάδος Συμφερουπόλεως Κριμαίας)

ι.μ.

………………………….

*Κλούβες που μετέφεραν τους κρατουμένους στις φυλακές. Δεν είχαν καθόλου παράθυρα, και γέμιζαν ασφυκτικά με κρατουμένους που στέκονταν.

 

Πηγές

Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου, Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, Εκδ. Ακρίτας, 2008.

Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου, Συνοδοιπορία με τον Άγιο Λουκά, Εκδ. πορφύρα, 2013.

 

«Πρός τή ΝΙΚΗ», Νοέμβριος 2017

Σχόλια:

Αφήστε μια απάντηση

Ένα κάθε μέρα

8 Φεβρουαρίου 2025

Ολιγάρκεια

Αυτός που δεν ζητάει τα πολλά έχει όλα τα καλά.

παροιμία

Γίνε και εσύ συνδρομητής !

Πρόσφατες αναρτήσεις

Το συναξάρι της ημέρας

Φιλικές Ιστοσελίδες