Ένας ελληνικός τόπος με τη δική του πολυκύμαντη ιστορία, η Θράκη μας. Κάποτε απλωνόταν από το Νέστο ποταμό, την οροσειρά του Αίμου ως τον Ελλήσποντο, την Προποντίδα, τον Εύξεινο Πόντο, την Κωνσταντινούπολη και το Αιγαίο.
Οι Θράκες, όπως και τα άλλα Ελληνικά φύλα, από το 3.000 π.Χ. περνώντας τον Δούναβη εγκαταστάθηκαν στη χερσόνησο του Αίμου. Από τον 7ο π.Χ. αιώνα η Ελληνική Θράκη ακολουθεί την ιστορία της υπόλοιπης Ελλάδας. Γνώρισε τον Χριστιανισμό από τον άγιο απόστολο Ανδρέα, τον 1ο αιώνα μ.Χ. Στη χιλιόχρονη πορεία του Βυζαντίου αντιμετώπισε με γενναιότητα τις επιδρομές εχθρών, αλλά το 1354 στην άγρια ορμή των Τούρκων υπέκυψε. Έμεινε στη σκληρή κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας περισσότερο απ’ όλες τις περιοχές της Ελλάδας, ώσπου μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είδε το φως της λευτεριάς. Τι φοβερό όμως! για τόσο λίγο.
Οι στρατιωτικές, πολιτικές και διπλωματικές εξελίξεις κομμάτιασαν την ελληνικότατη Θράκη μας με απάνθρωπες σκληρές συνθήκες για τους κατοίκους, ώστε πολλοί να γίνουν τραγικοί πρόσφυγες, μετά τις αλληλοσυγκρουόμενες Συνθήκες.
Από το 1920 και μετά τη φοβερή Μικρασιατική καταστροφή ολοκληρώθηκε ο ακρωτηριασμός του ελληνικότατου τόπου και το Βόρειο τμήμα προσαρτήθηκε στη Βουλγαρία, 5/9 της συνολικής έκτασής του. Σήμερα το γνωρίζουμε ως «Ανατολική Ρωμυλία». Το Ανατολικό μέρος, 3/9 της έκτασής του, προσαρτήθηκε στην Τουρκία (Συνθήκη της Λωζάννης, 1923).
Είναι ασύλληπτο να πιστέψουμε ότι η Θράκη περιορίστηκε στο 1/9 της έκτασής της, ανάμεσα στον Νέστο και τον Έβρο ποταμό. Πληγωμένο ψηφιδωτό του Ελληνισμού!
Κι όμως, αυτός ο πανέμορφος τόπος σφύζει από γνήσια ελληνική ζωή. Ο νομός της Ξάνθης, της Ροδόπης, του Έβρου με τις ιδιότυπες μαγευτικές πολιτείες του και το άπλωμα στην αγκαλιά του Αιγαίου της Αλεξανδρούπολης και του πανέμορφου νησιού της Σαμοθράκης μαγεύουν την ψυχή του επισκέπτη.
Οι ξένοι ξέρουν το άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης στο μουσείο του Λούβρου και μιλούν για την πολιτισμική ιδιαιτερότητα της περιοχής, για τις λουσμένες στο φως παραλίες, για τα δυο από τα σπουδαιότερα Εθνικά πάρκα της Ευρώπης με τα σπάνια πουλιά, για το Δέλτα του Έβρου και το Δάσος της Δαδιάς.
Εμείς οι Έλληνες πέρα από την πανάρχαια ιστορία του τόπου, τα κάστρα, τα μνημεία, τις εκκλησίες, τη σπάνια φυσική ομορφιά, ξέρουμε ότι εκεί ζούνε ψυχωμένοι Έλληνες, θερμοί Χριστιανοί αδελφοί μας και ότι η ηρωική Θράκη που απέμεινε είναι ο ακοίμητος βιγλάτορας στα βορειοανατολικά σύνορα της Πατρίδας.
Το περιοδικό μας αφιερώνει το τεύχος του Νοεμβρίου 2013 με κείμενα, ιστορικές καταγραφές, εικόνες, προσωπικότητες, έθιμα της περιοχής, στα ηρωικά αδέλφια της Θράκης. Στόχος του να συμβάλει στην ενεργοποίηση της ιστορικής μνήμης μας, για να μην ξεχάσει η ελληνική ψυχή: «Τι έχασε, τι έχει, τι της πρέπει»!…
Όταν σε ξεναγούν στη Θράκη, σου επισημαίνουν να προσέξεις ψηλά στον εξωτερικό τοίχο του ιερού της υπέροχης βυζαντινής εκκλησίας, της Κοσμοσώτειρας στις Φέρες, έναν ανάγλυφο αετό. Ο καλλιτέχνης σμίλεψε έτσι τα μάτια του, ώστε να κοιτάζουν προς την Ανατολή. Παρατηρώντας τον ζωντανεύει στη μνήμη ο στίχος: «Απόμακρη τ’ ονείρου μας η γη!…».
«Πρός τή ΝΙΚΗ», Νοέμβριος 2013, σ. 363.
