Άνθρωπον ντο λέει ᾿κι γίνεται, ο Θεόν ντο θέλ’ γίνεται. Δεν γίνεται εκείνο που

  Ο Κωστίκας κι ο Γιωρίκας εσέβαν σ’ αεροπλάνον Ο Κωστίκας κι ο Γιωρίκας

  Πόντος είναι θάλασσα βαθιά, Εύξεινος-φιλόξενος[*]. Τόπος ορεινός, με πανύψηλες πλαγιές, κοφτά βράχια, ορμητικά

Οι ρίζες μου είναι ποντιακές. Όταν ήμουν μικρότερη, απέφευγα να το ομολογήσω, γιατί άκουγα

Για τον Πόντο σήμερα! Όχι πια με την «Αργώ» για το χρυσόμαλλο δέρας. Μα

Πλατιά και ανοιχτή, θάλασσα τρικυμισμένη και σκουρόχρωμη, μαύρη σαν το όνομά της, Εύξεινος Πόντος

– Οι Τσέτες[1]! Οι Τσέτες! Ουρλιαχτό τρόμου απ’ άκρη σ’ άκρη στην Τσατάλτσα. —